دوو شه‌ممه‌ 18 ئازار 2024

نگاهی متفاوت به کومه‌له.. بمناسبت روز کومه‌له بعداز سی ونه سال! – بخش دوم

مام رحمان

این یک واقعیت تاریخی است که کومەله درآغازفعالیت رسمی و تشکیلاتی خود بصورت علنی، یعنی بعداز بیست شش بهمن ماه ۵۷و اعلام موجودیت سیاسی، بااتکا به کادرهای توانا و مردمی و با باورعمیق به آرمانخواهی، ودرجامعه با فداکاری و عملکرد برجسته رهبری کاک فواد، ونقش برجسته اودرسیاست گذاری و هدایت تشکیلاتی مخالفت باچپگرایی رادرسطح جامعه وبخصوص درمیان زحمتکشان وروستائیان، نە تنهاازلحاظ سیاسی بلکه به لحاظ فرهنگی درجامعه کوردستان درهم شکست و سیمای بسیاردموکراتیک وآزادیخواهی همراه باسنت های انقلابی آنرا درذهن مردم کوردستان ترسیم وتداعی بخشید.

کومەله مبارزات جنبش ملی دموکراتیک مردم کوردستان برای رسیدن به خواسته های دموکراتیک آنرا ازانحصار احزاب راست گرایان ملایان فئودالها وشیوخ واحزاب مذهبی که سابقه تاریخی درمبارزات ملت کورد داشتند وهمیشه نقش اول وکاراکترسیاسی این جنبش های ملی گرایانه بودنند، درآن مقطع تاریخی رهایی بخشید. نقش مبارزه زنان وآزادیخوهان وچپگرایان رابسیاربرجسته تر از آنی کرد که انتظار میرفت. ملی گرایی رابا عدالت اجتماعی ، دموکراسی ، وسکولاریسم، رفع تبعیض جنسیتی مذهبی، آزادیهای فردی و اجتماعی ،آزادی بیان و…. بسیاری از مطالبی که هنوز در ایران خط قرمزسیاسی ست و بسیاری از احزاب چپ وراست از بیان آن عاجز بودنند، درجامعه مطرح وبه خواسته های مبارزات مردم افزودواین مواضع سیاسی راوارد پروسه مبارزات مدنی واجتماعی مردم کورد برای اولین بار کرد. به مردم کوردستان آموخت که ظلم و فساد وبی عدالتی را بااتکا به نیروی اجتماعی طبقه کارگرو زحمتکشان جامعه وحزبی پیشرو وانقلابی که با مشارکت سیاسی همه طیف های مترقی وازدایخوه وسکولارجامعه می توان به دنیای بهتری دست یافت، وفضای مبارزات اجتماعی و مدنی مردم رادگرگون به اشکال مسلحانه ، تحصن اعتصاب، یا حماسه کوچ مردم مریوان وهمبستگی مابین مردم کوردستان با شهرمریوان ، تشکیل نهادهای اجتماعی وصنفی وسیاسی ،ایفای نقش برجسته در شوراهای شهری و ایجاد شوراهای روستائی ، تقسبم زمین در روستاها مابین کشاورزان بی زمین ، وبه مردم ومبارزات آنها اعتمادقابل توجهی بخشید. وبه مردم آموخت که ره‍ایی یک ملت از استبداد و دیکتاتوری اتحاد وهمبستگی سیاسی آنهاست که ضمانت پیروزی رامی نمایید. شعار نان مسکن آزادی را با هم به زنان وجوانان مبارزوآزادیخواهان ملت کورد یاد داد.

کومه‌له در دوران رهبری کوتاه مدت کاک فواد هیچ تفسیر مذهبی و افراطی وایدئولوژیکی از مارکسیسم ولنینیسم بیان نکرد و اساسا به آن اعتقاد نیزنداشت. عملکرد او ومبارزات سیاسی اجتماعی کاک فواد چه در رژیم پهلوی وچه درآندوره به می آموزد که جریان چپ وسوسیالیستی را بسیار ساده و اجتماعی و واقعیت گرا تعریف کرد، و بەقولی صمیمی وبی آرایش خودمانی تشکیلاتی قابل درسترس ساده و جذاب برای زحمتکشان و کارگران. اینها نماد چپ سوسیالیست کوردستان بود که توانست به اعماق طبقاتی و فکری این طبقه وارد شود. رابطه اعضای رهبری وشخص کاک فواد با بدنه ازموضع قدرت نبود. واساسا رهبری با بدنه تشکیلات فرقی نداشت و متمایز نمی شد. خان سالاری وبروکراسی حزبی را به فرهنگ سیاسی و تشکیلاتی کومه‌له وارد نکرد وبا اهداف سیاسی و مبانی مارکسیستی همانند مانیفست ازآن تفسیر قرآنی و یا تبدیل کردن آن به یک کیش و کتاب آسمانی نکرد وه‍رگز تقدس وخط قرمزکشیدن درحصرایدئولوژیکی برای یک مبارزچپ تعریف نکرد. او با ایمان باطنی و رسیدن به تعالی وکمال فکری یك مبارز اهمیت میداد تا درمسیرمبارزبتواند باانرژی وازخودگذشتگی آنرا انجام دهند و تمام مبانی سیاسی و فکری او درمرتبه اول در خدمت جامعه وبعد اهداف سیاسی تشکیلات باشد. درواقع تشکیلات ابزاری برای انسجام و هماهنگی و پیشبردو تحقق اهداف و مبانی فکری وسیاسی جمعی بود نه فردگرایی وتقدس حزب وارگانهای حزبی.. بااین شیوه توانست کومه‌له رابه حزبی اجتماعی و فراگیر در جامعه تبدیل و رهبری موفقی داشته باشد. برهمین اساس است که کاریزمای شخصی وهژمونی سیاسی کاک فواد را ازرهبران امروزی کومه‌له که بیشتر بدنبال منافع شخصی وژست های تبلیغاتی خود ه‍ستنند وبه جایگاه فکری خود تعلق ندارند و دریک کلمه بریده از خواستگاه اجتماعی ، سیاسی وفکری کومه‌له هستنند.

اینها همه دستاوردهای سیاسی ونقش رهبری کاک فواد ودیگرکادرهای فداکار کومه‌له بود که باگوشت و پوست خود در اعماق فکری چپ و سوسیالیستی خود فرورفته بودند، اما اینک سالیانیست کومه‌له گروگان کسانیست که فقط برای اهداف شخصی و بهره‌برادری…. ‌ازنام واعتبارکومه‌له وهژمونی آن استفاده میکنندو راه کاک فوادو اهداف او مظلومانە درآرشیو سیاسی حزبشان به فراموشی رفته است همانگونه که فواد خود نیز مظلومانه وبه تنهایی شهید شد.

و اما امروز بعداز سی نه سال فقط در روزكومه‌له ما شاهد رقص وپاکوبی وچندپیام شادباش ویادی ازکاک محمد حسین هستیم. واین مراسمها به امر دلخواه توسط صندلی نشیننان رهبران چهل ساله خودخوانده کومه‌له برگزارمیشود وهمه مسایل درونی کومه‌له را مخفی وپوشش میدهند. امروزدرآستانه چهل سالگی کومه‌له بیاییم باصراحت وباراستگویی باجریان چپ سوسیالیستی وانقلابی کوردستان صحبت کنیم واقعیت های این تشکیلات را بازگوکنیم ، و كسانی که بانام کومه‌له بازرگانی میکنند و بدون جواب و کتاب چهل سال است یک حق وتو حزبی برای خود درست کرده اند، بدون پاسخ دادن و مسئولیت پذیری به جریان و نیروی چپ و سوسیالیستی کوردستان و به خانواده جانباختگان کومه‌له به آرمان های کاک فواد!؟ …

کسانی که کومه‌له وآرمانهای سیاسی فواد راعقب ماندگی و پوپولیستی قلمداد کردند و دو دستی کومه‌له تحویل آرمانشهری وبرداشتهای فکری منصورحکمت دادند وقواره قاموس ایدئولوژیک برای کومه‌له در یک شب درکوردستان نوشتندوچندین سال به حذف و مارک زنی سیاسی به کادرهای کومه‌له درکوردستان دست زدندو، خیلی راحت جنگ داخلی و نبرد با بورژوازی کورد راتبلیغ میکردند. حذف فکری و اروپانشین کردن صدها کادر بالیاقت را اجرایی کردند ودست آخرهم خود را تبعیدکردند وهم نیروی چپ کوردستانی درکوردستان عراق را. اکنون نیز برای چندین دهه شاهد همین وضعیم وبانی انشعابات مکرر و پراکنده کردن نیروی اجتماعی وسیاسی کومه‌له در چندین سازمان وحزب کمونیستی این سرنوشت کومه‌له بعداز فوادبود، تنهاجریان چپ وعدالتخواه کوردستان وکسانیکه زنگ خطروضع موجودرااعلام کردند سرکوب وهرگونه صدای مخالفی چه درکومه‌له و چه درداخل شهرهای کوردستان رابااین عنوان مامیدانیم این درست یاغلط است ما موسس ومالک کومه له هستیم. ویا با افراط گرایی درچپ ویا با راستگرایی این شرایط امروزراپدیدآوردند وامروزمعلوم نیست کی وکدام جناح کومه‌له است. کومه‌له راازیک حزب فراگیر اجتماعی کوردستان خارج نموده اند وآنرابه محفلهای سیاسی و دسته بندی های حزبی تبدیل کرده اند حتی امروزه پیشمرگان و اعضای کومه له راباید باجماعت کاک عەبە ، یاسیدبرایم ، یاکاک عەمر، یاکاک مینە وساعدوطندوست.و…… نامیده اند.

جای تاسف است که کومه‌له حزبی واقعیت گراوعملگرا که درمقطعی سرآغاز تحول و رنسانس سیاسی وحزبی جریانات چپ درکوردستان بود امروز به این عناوین شناسایی شود.

بابەتی هاوپۆل

قفس، یادداشت چهارم: پیش‌بند “به یاد سپیده فرهان”

مژگان کاوسی تا کنون دو بار بازداشت شده‌ام و هر دو بار در خانه‌ی خودم؛ …