زاگرۆس پۆست
شیوع کرونا بر وضعیت کارگران ساختمانی کردستان اثرات ناگواری گذاشته و به بیکاری گسترده در این مناطق منجر شده است. میکائیل صدیقی، رئیس کانون انجمن‌های صنفی کارگران ساختمانی استان کردستان می‌گوید: «بیش از ۶۰ درصد کارگران و استادکاران بخش ساختمان در استان کردستان بیکار شده‌اند و کولبری نیز کاملاً تعطیل است.»
به گفته صدیقی، کارگران ساختمانی در استانهای مرزی مانند کردستان، قبل آمدن کرونا هم عموماً بیکار بودند اما الان بیکاری وحشتناک، دامان این کارگران را گرفته است.
بیمه بیکاری به کارگران ساختمانی تعلق نمی‌گیرد و این کارگران صندوق بیمه بیکاری ندارند. انجمن‌های صنفی کارگران ساختمانی خواهان این هستند که دولت از اعتبار در نظر گرفته شده برای بیمه بیکاری کرونا، هزار یا هزار و ۵۰۰ میلیارد تومان به بیکاری کارگران در مشاغلی اختصاص بدهد که صندوق بیمه بیکاری ندارند.
صدیقی همچنین گفته با آمدن کرونا، مرزهای کولبری کاملاً بسته شده است و کولبری کاملاً تعطیل است.
تنها در منطقه اورامانات، چهار تا پنج هزار خانوار هستند که از طریق کولبری روزگار می‌گذرانند و اکنون با بسته شدن مرزها، این خانواده‌ها هیچ منبع درآمدی ندارند.
بسیاری از این کولبران، زمانی کارگران متخصص یا ساختمانی بوده‌اند که به دلیل بیکاری یا تعطیلی واحدهای تولیدی، به کولبری پناه برده‌اند.
علی‌رغم بیکاری بالای ۶۰ درصدی کارگران و استادکاران ساختمانی، کردستان عراق به دلیل شیوع کرونا، اجازه ورود به کارگران و استادکاران ساختمانی نمی‌دهد.
پیش از این، کارگران و استادکاران ساختمانی کردستان برای کار موقت به کردستان عراق می‌رفتند.
کارگران ساختمانی بیکار شده، نه وام خاصی گرفته‌اند و نه کمک خاصی دریافت کرده‌اند و تنها انجمن‌های صنفی با کمک خیرین و فرمانداری‌ها، بسته‌های حمایتی غذایی با بهداشتی به کارگران رسانده‌اند.
به گفته رئیس کانون انجمن‌های صنفی کارگران ساختمانی کردستان، خواسته این صنف این است که به خانواده‌های کولبر یا کارگران ساختمانی، وام و بسته‌های معیشتی مکفی تعلق گیرد و دولت باید اعتباری برای پرداخت مقرری موقت بیکاری به بیکارشدگان بخش ساختمان به خصوص در استانهای مرزی و محروم اختصاص دهد.
با وجود این محدودیت‌ها کشتار کولبران در مرزهای ایران همچنان ادامه دارد. در هفته‌های گذشتە دست‌کم شش کولبر در مرزهای هورامان، اشنویە و چالدران در حین کولبری کشتە یا زخمی شدەاند.
بیشترین تعداد کولبران متعلق به استانهای غربی و شمال غربی ایران است؛ در مناطق مرزی استانهای کردستان، ایلام، کرمانشاە و ارومیە که مشکلات بسیاری برای امرار معاش وجود دارد.
صعب‌العبور بودن راه‌های کوهستانی، خطر سقوط، سرمازدگی، گیر افتادن در زیر بهمن و تیراندازی نیروهای انتظامی مرزبانی و سپاه به کولبران، دلایل عمده مرگ آنان است.
