زاگرۆس پۆست
هر چند در مورد نقشه جغرافیای کردستان در طول تاریخ قلم فرسائی زیادی شده درد ورنج و جنایاتیکی که بر این ملت ارزانی شده نمی توان به صفحه نگارش درآورد نمی توان با آن همه کشت و کشتار و نسل کشی ؛ …و اینک عقبه آن شنگال و کوبانی که جهانیان در این برهه از تاریخ ناظر و شاهد آن هستند به تصویر کشید .تنها نقطه عطف این تراژدی اینست که شنگال و کوبانی بار دیگر آماج ویورش مرتجعان تاریخ قرار گرفته اند و این کوبانی است بار دیگر تاریخ کورد را با استقامت و حماسه می نویسند ؛ تاریخی که راهیست بسوی اتحاد و همبستگی و نجات از یوغ استثمارگران ، تاریخی خواهد بود که اکراد یک صدا به جهان می فهمانند ما تاریخ زنده هستیم که یک تنه در مقابل تروریزم جهانی ایستاده ایم.
اگر نگاهی به تاربخ کورد و جغرافیای کوردستان انداخته شود ؛ هیچ دوره ای از تاریخ اکراد سراغ نداریم همانند این مقطع تاریخی ، یک صدا و زنجیروار و همگام با توده های آزادیخواه سرتاسر جهان ، کوبانی را فریاد نزنند و ننگ ونفرت را برای مرتجعان و آدم کشان خواستار نشوند و روزی نیست در گوشه و کنار این سرزمین ؛ صدای فریاد کورد ؛ از دست اشغالگران و بیداد گران یک صدا به گوش جهانیان نرسد.
هر چند کوردستان ایران در سال 57 مورد هجوم حاکمیت اسلامی قرار گرفت وهنوز ادامه دارد.کوردستان عراق با آن همه جنایت و کشتار ونسل کشی در زیر یوغ بحث و اینک هر سال زیر سایه حکومت حاکم مورد تهدید واقع نشود . کردستان ترکیه استمرار یافته مورد هجوم ترکیزم قرار گرفته و هنوز هم دامنه دارد و سوریه هم در زمان اسدها همیشه مورد تاخت و تاز بوده و اینک بقایای پس مانده مرتجعان مورد تهدید واقع گردیده , اما در آن شرایط به دلیل انسداد مرزهای منطقه و فرا منطقه ای ، نبود امکانات رسانه ای، خفه کردن صدای اعتراض این ملت در فاصله کوتاهی با سکوت دولتهای منطقه و بی تفاوت بودن کشورهای غربی به باد فراموشی سپرده می شد وحاکمین مرتجع جور و ستم و ناسیونالیستهای اشغالگر در نبود دنیای رسانها به انواع و اقسام تراژدیهای کمدی وار، بر دامن جنایت خود می افزودند . به درازای تاریخ این ملت روزی نبوده مادری داغ بر دل نباشد روزی نبوده با انواع ستم کشی واقع نشوند روزی نبوده و نیست جوانان این مرز وبوم به تاریکخانه ها و صلاح خانه های مرگ کشانده نشوند .
این ملت نه ملتی اشغالگر بوده و نه ملتی مهاجم و نه بر سرزمین خود بیگانه بوده است ؛ بلکه ملتی بوده که جان و کیانش مورد تعرض چهار دول متخاصم , با چراغ سبز دولتهای سرمایداری ؛ در طول تاریخ برای زنده بودن و زنده ماندن همیشه در حال مقاومت بوده است. و امروز می بینیم داعش (حکومت اسلامی عراق و شام ) با همکاری ترکیه و با مرموزیت هر سه دول حاکم بر کورد ستان , عزم را جزم کرده که دوباره نسل کشی را در بخشی از این سرزمین در دستور کار خود قرار داده و دوباره بر جنایات بی شمار خود بی افزایند هر چند در شنگال تا حدودی در این کار موفق بوده اند, اما شیرزنان و مردان کوبانی همگام با بقیه نواحی کردستان این نقشه پلید انسانی نقش بر آب وکرده و می کنند .
دولهای متخاصم بدانند هر قطره خونی که در این خاک تحت هر نامی ریخته شود تنها تنفر و انزجار است که باز تولید می شود انزجار و کینه ای که سالها هزینه وباج آن را پرداخته اند و هم اکنون این جنایت علیه بشریت را در اذهان ملل جهان می پردازند. این را بدانند صدای فریاد کوبانی که در پس کوچه و کوچه و خیابانهای ترکیه ایران عراق و سوریه و گوشه و کنار جهان به گوش می رسد. این فریاد ! صدای خشم ملتی است که سالها به زنجیر کشانده اند و از ابتدای ترین حقوق شهروندی است که از زمان عثمانی و صفوی تا به امروز به سخره گرفته اند این صدای ملتی است که در ایران هر روز جنایتی در حق آنان روا می دارند صدای ملتی است که سیاه پوش انفال و زخم شیمیائی بر پیکر دارند این صدای ملتی است سالها ترک شاخی می نامیدند .و.. این فریاد خودآگاهی توده های زحمتکش و ستمدیده است که صدای خرد کردن ماشین سرکوب و خفقان و کشتار شما را به صدا در می آورد .صدای شیرزنانی است که هم دوش مردان این آب و خاک برای کیاست و پاسداری از آن در تمام مقطع تاریخی حماسه ها و رشادتها خلق کرده اند و خواهند کرد وامروز جهانیان در مقابل عظمت این ایستادگی و مقاومت در هاله ای از ابهام فرو برده است.
دول های متخاصم تحت هر نامی باید این واقعیت را پذیرا باشد که سیم خاردارهای ساختگی مرزها ؛ به آخر خود نزدیک می شود .دیگر توده های ستمکش اعتقادی به سیم های خاردار ندارند. که امروز روز تسویه حساب ملتی است که به چپ و راست آن هم صدا و هم نوا در تمام نقاط جهان در مقابل شما صف آرائی می کنند وامروز و این ملت می رود که تروریزم دولتی و مرتجعان آدم کش را با شدت هر چه بیشتر زمین گیر کند و خواهد کرد .
اگر نگاهی به تاربخ کورد و جغرافیای کوردستان انداخته شود ؛ هیچ دوره ای از تاریخ اکراد سراغ نداریم همانند این مقطع تاریخی ، یک صدا و زنجیروار و همگام با توده های آزادیخواه سرتاسر جهان ، کوبانی را فریاد نزنند و ننگ ونفرت را برای مرتجعان و آدم کشان خواستار نشوند و روزی نیست در گوشه و کنار این سرزمین ؛ صدای فریاد کورد ؛ از دست اشغالگران و بیداد گران یک صدا به گوش جهانیان نرسد.
هر چند کوردستان ایران در سال 57 مورد هجوم حاکمیت اسلامی قرار گرفت وهنوز ادامه دارد.کوردستان عراق با آن همه جنایت و کشتار ونسل کشی در زیر یوغ بحث و اینک هر سال زیر سایه حکومت حاکم مورد تهدید واقع نشود . کردستان ترکیه استمرار یافته مورد هجوم ترکیزم قرار گرفته و هنوز هم دامنه دارد و سوریه هم در زمان اسدها همیشه مورد تاخت و تاز بوده و اینک بقایای پس مانده مرتجعان مورد تهدید واقع گردیده , اما در آن شرایط به دلیل انسداد مرزهای منطقه و فرا منطقه ای ، نبود امکانات رسانه ای، خفه کردن صدای اعتراض این ملت در فاصله کوتاهی با سکوت دولتهای منطقه و بی تفاوت بودن کشورهای غربی به باد فراموشی سپرده می شد وحاکمین مرتجع جور و ستم و ناسیونالیستهای اشغالگر در نبود دنیای رسانها به انواع و اقسام تراژدیهای کمدی وار، بر دامن جنایت خود می افزودند . به درازای تاریخ این ملت روزی نبوده مادری داغ بر دل نباشد روزی نبوده با انواع ستم کشی واقع نشوند روزی نبوده و نیست جوانان این مرز وبوم به تاریکخانه ها و صلاح خانه های مرگ کشانده نشوند .
این ملت نه ملتی اشغالگر بوده و نه ملتی مهاجم و نه بر سرزمین خود بیگانه بوده است ؛ بلکه ملتی بوده که جان و کیانش مورد تعرض چهار دول متخاصم , با چراغ سبز دولتهای سرمایداری ؛ در طول تاریخ برای زنده بودن و زنده ماندن همیشه در حال مقاومت بوده است. و امروز می بینیم داعش (حکومت اسلامی عراق و شام ) با همکاری ترکیه و با مرموزیت هر سه دول حاکم بر کورد ستان , عزم را جزم کرده که دوباره نسل کشی را در بخشی از این سرزمین در دستور کار خود قرار داده و دوباره بر جنایات بی شمار خود بی افزایند هر چند در شنگال تا حدودی در این کار موفق بوده اند, اما شیرزنان و مردان کوبانی همگام با بقیه نواحی کردستان این نقشه پلید انسانی نقش بر آب وکرده و می کنند .
دولهای متخاصم بدانند هر قطره خونی که در این خاک تحت هر نامی ریخته شود تنها تنفر و انزجار است که باز تولید می شود انزجار و کینه ای که سالها هزینه وباج آن را پرداخته اند و هم اکنون این جنایت علیه بشریت را در اذهان ملل جهان می پردازند. این را بدانند صدای فریاد کوبانی که در پس کوچه و کوچه و خیابانهای ترکیه ایران عراق و سوریه و گوشه و کنار جهان به گوش می رسد. این فریاد ! صدای خشم ملتی است که سالها به زنجیر کشانده اند و از ابتدای ترین حقوق شهروندی است که از زمان عثمانی و صفوی تا به امروز به سخره گرفته اند این صدای ملتی است که در ایران هر روز جنایتی در حق آنان روا می دارند صدای ملتی است که سیاه پوش انفال و زخم شیمیائی بر پیکر دارند این صدای ملتی است سالها ترک شاخی می نامیدند .و.. این فریاد خودآگاهی توده های زحمتکش و ستمدیده است که صدای خرد کردن ماشین سرکوب و خفقان و کشتار شما را به صدا در می آورد .صدای شیرزنانی است که هم دوش مردان این آب و خاک برای کیاست و پاسداری از آن در تمام مقطع تاریخی حماسه ها و رشادتها خلق کرده اند و خواهند کرد وامروز جهانیان در مقابل عظمت این ایستادگی و مقاومت در هاله ای از ابهام فرو برده است.
دول های متخاصم تحت هر نامی باید این واقعیت را پذیرا باشد که سیم خاردارهای ساختگی مرزها ؛ به آخر خود نزدیک می شود .دیگر توده های ستمکش اعتقادی به سیم های خاردار ندارند. که امروز روز تسویه حساب ملتی است که به چپ و راست آن هم صدا و هم نوا در تمام نقاط جهان در مقابل شما صف آرائی می کنند وامروز و این ملت می رود که تروریزم دولتی و مرتجعان آدم کش را با شدت هر چه بیشتر زمین گیر کند و خواهد کرد .
