زاگرۆس پۆست
در یکی دو دهه گذشته در شهر مریوان کسی اصلا به ذهن و افکار مبارکش خطور نمی کرد که شهرنشینی درمریوان به سرعت نور توسعه پیدا می کند و گسترش شهرنشینی به صورت باد و برق دامن خود را بر دشت های وسیع وعلف زارهای که روزگار نه چندان دور احشام در ان خوش بودند بگستراند. ان زمانی که با اندک فلسی از جنس ریال نه چندان باارزش این روز ها در بازار، می توانستی زمین های زیادی را به تملک خود در اوری و با آن ساخت و سازها زیادی را الم کنی.
اما به یکبار گویی ورق بازار زمین های اطراف شهر مریوان برگشت و روز به روز قیمتها سر با افلاک کشید و نجومی سیر صعودی به خود گرفت. هر چند که این رویه «افزایش قیمتها در بازار زمین و مسکن» روندی کلی و در سرتاسر کشور متاسفانه ثانیه به ثانیه در حال افزایش است . اما در مریوان نظر به موقعیت خاص مرزی و توسعه بازار و جذب گردشگرها و موقعیت خاص ان این افزایش قیمتها شاید از نوع دیگری بود ه و در پاره ای از اوقات برخلاف رکود بازار زمین ومسکن جهتی عکس و افزایش بسیار زیادی داشته ودارد.
در نگاه اول تا این جای داستان شاید بتوان گفت که این روندی طبیعی و مشکل اکثر نقاط استان و کشور است . اما حکایت تلخ از جای شرع می شود که در زیر پوست زیبای این شهر « مریوان» هستند کسانی که در طول این چند سال اخیر بازار داغ زمین و صد البته مسکن را در نبض خود گرفته و با باند بازی ها و صد البته رانت خواری های در سطو ح بالاتر مدیران شهری ، برای خود و از ما جماعت بهتران پول ها به دل صابون زده خود می زنند و به مانند شطرنج بازان قابل و کارکشته با جابجای مهره های خود نبض بازار زمین و مسکن را در چنگال خود دارند.
صد البته نباید در نابهنجاری های بازار زمین و مسکن این روز های مریوان ، بنگاه های صوری و دلالان کاذب را نادید گرفت .و از نقش این افراد سود جو و فرصت طلب در این موضوع چشم پوشی کرد . در نگاهی کوتاه و مختصر به پرونده های متراکم زمین خواری و تصرف های عدوانی و کلاهبرداری در حوزه زمین و مسکن در دادگستری و مراجع قضائی مریوان به راحتی می توان به اصل این جریان پی برد و اگر با کمی نگاه تیز بینانه به این موضوع و با چشم بصیرت به ان نگریست می توانی شاهد عمق این داستان شوی که هستند دست های پنهانی که با روابط خاص و گاها با نفو ذهاو شگرد های خاص قانون را دور زده و برای خود پول ها پارو می کنند.
مگر نه این است که در این شهر«مریوان» تا دلتان بخواهد خانواده های فقیر و بی بضاعت در حاشیه های شهر برای قوت روزانه شان دست وپا می زنند و با اینکه سالیان درازی است که در این شهر رنج دوران برده اند در نهایت نداری در اجاره نشینی در کمترین شررایط رفاهی روزگار می گذرانند.و به فراوانی سراغ داریم که با دور زدن قانون و زد وبندهای خاص صاحب و تملک زمین های انچنانی شده که در رویاهای خود نیز زمانی نمی توانستند تصور کنند.
کم نیستند افرادی در این شهر و روستاهای حاشیه آن، با تخریب و تصرف اراضی ملی و منابع طبیعی برای خود امارت ها و صاحب زمین ها ی فراوانی شده و با قطع اشجار و از بین بردن جنگل ها سودای زیاده خواهی را در سر خو د می پرورانند. مگر نه اینکه قانون مجازات اسلامی به روشنی با مسببین این اعمال اتمام حجت کرده و در راستای ماده ۵۵قاتون حفاظت و بهره برداری از جنگل ها و مراتع « هر کس به قصد تصرف به منابع ملی ، قانون ملی شدن جنگل های کشور تجاوز کند به یک سال تا سه سال حبس تادیبی محکوم خواهد شد».
مگر نه اینکه در قانون و قوانین و مقررات اراضی و املاک جنگل ها و مراتع به روشنی و دقیق عاملین و زمین خواران و صد البته رانت خواری های فراوانی که گاها با باند بازی و ویژه خواری در سازمان ها و ادارات ، نفوذ کرده و به مانند گرسنگان از قحطی برگشته، زمین ها و مراتع ملی را تخریب و تصرف میکنند. را تادیب و تاکید بر مجازات نموده است. پس چرا ؟ در اکثر مواقع شاهد این بوده که این زمین خواران و ویژه خواران به راحتی در این شهر جولان می دهند و به راحتی آب خوردن قانون را دور زده و پولها پارو میکنند.
آنچه که گاها و در اکثر مواقع شاهد ان بود وصدالبته خواهیم بود این است که از طرف ادرات و مدیران مسئول بارها پشت تریبون و شیپور های رسانه ای خود بر لزوم برخورد جدی و قاطعانه با این افراد تاکید می شود اما صد حیف که وقتی به پای میدان عمل می رسیم از ان تب و تاب داغ جلسات کارگروهی خبری نیست و با اندکی تسامح و صد البته تعامل سازنده و مبارک تنور داغ پیگری ها و اشد مجازات مسببینی که قانون به صراحت برای این افراد « زمین خواران و ویژه خواران » نهایت برخورد را با آنها اعلام کرده رو به سردی می گرایید و این اشخاص مرفه و خوش نشین در حاشیه امنیت کامل قرار می گیرند.
مگر نه اینکه دوست داران طبیعت و حفظ محیط زیست بارها به تخریب و تصرف اراضی و از بین بردن مراتع و جنگل ها هشدار داده و عواقب این زیاده خواهی ها را به سمع مبارک مسئولان و کار به دستان این شهر رسانده اند و دست یاری طلب کرده و از عواقب ان طومارها نوشته اند. این معضل « تخریب و تصرف اراضی ملی » شاید روزگاری بس طولانی در کشور و استان و مریوان اپیدمی شده و به مانند زخمی چرکین در حال توسعه و سر باز زدن است . ولی نه باید این را نیز به کاخ فراموشی ها سپرد که جلو ضرر را هر وقت گرفت منفعت است.
