بنا است روز هفتم اسفندماه ١٣٩٤ پردهی پنجمین دور نمایش انتخابات مجلس خبرگان رهبری و دهمین انتخابات مجلس شورای اسلامی روی صحنهی سیاسی ایران بیاید. در این مقاله برآنیم که نگاهی بر چگونگی سازماندهی انتخابات مجلس شورای اسلامی بیاندازیم.
اکنون بعد از نزدیک به چهار دهه حکومت جمهوری اسلامی و تکرار این نمایشها دراین فاصله زمانی، اکثریت مردم صحنه آرایان، بازیگران و در نهایت پیروزمندان نمایش را از پیش میشناسند. رژیم در هرکدام ازاین صحنهسازیها، گروهی از نمایندگان وفادار خود را که حافظ حکومت سلطانی”ولایت فقیه” هستند از طریق نظارت استصوابی شورای نگهبان به مردم معرفی میکند و سپس از راه بزرگواری به مردم اجازه میدهد که از میان این تعداد نمایندگان وفادار به رژیم عدهای را به نام نمایندگان خانه ملت! برگزینند، عدهای سینه چاک ولایت و وفادار به رژیم که اگر تفاوتی داشته باشند در میزان سینه چاکی و وفاداریشان است.
در تمام این انتخاباتها، از مراحل آغازین تا نتیجه آن، بوسیله رژیم مهندسی و از پیش تعیین شده است، آنچه به عهده مردم گذاشته شده “حضور پر رنگ” آنها بر سر صندوقها به منظور استفاده تبلیغاتی رژیم از این حضور و تعبیر آن از سوی سردمداران به معنی استقبال مردم از رژیم و اعلام مشروعیت آن و”زدن مشتی محکم بر دهان دشمنان داخلی و خارجی” است.
همچنانکه خامنهای در دیدار مردم قم در تاریخ ١٩/١٠/١٣٩٤، ضمن اینکه “حضور مردم در انتخابات را از عوامل ماندگاری این رژیم دانستند، مطالب دیگری را نیز اعلان کرد که هدف رژیم از شرکت در انتخابات را واضحتر بیان میکند، از جمله آنها:
ـ “شرکت در انتخابات موجب میشود که نظام جمهوری اسلامی تقویت بشود، پایداری و ماندگاری آن تأمین بشود”.
ـ “ببینیم این فهرستی ( منظور فهرستی از نام کاندیداها) که به ما داده میشود، این فهرست را چه کسی دارد به ما میدهد. بدانیم اینها متدینند، بدانیم انقلابی اند، بدانیم در خطند، در راه امامند، امام را واقعا قبول دارند”.
حال بهترین استدلال و رسیدن به این نتیجه که باید در انتخابات شرکت کرد یا نه، نتیجهگیری از سخنان ولی فقیه است و دریافت پاسخهایی در مطرح شدن این سوألات برای هر شهروند ایرانی:
آیا ما خواستار تقویت نظام جمهوری اسلامی و تأمین پایداری و ماندگاری آن هستیم؟
اگر پاسخ مثبت است البته باید در انتخابات شرکت کنیم، ولی اگر پاسخ منفی است نباید در انتخابات شرکت کرد.
در عبارت دوم از سخنان خامنهای، معیارهایی را که برای شناسایی کاندیداهای مجلس شورای اسلامی عنوان میکنند عبارتند از متدین بودن، انقلابی بودن، در خط و راه امام بودن و قبول داشتن امام بطور واقعی، و البته همه این مشخصات به تفسیر و تعبیری که رهبر از آنها دارند، و نتیجه مجموعه این مشخصات هم چیزی جز عبارت اول ( تقویت، پایداری و ماندگاری رژیم) نیست. در تمام متن سخنان ولی فقیه عبارتی را نمیتوان یافت که در آن معیار یک کاندیدای شایسته مجلس شورای اسلامی را، توانایی دفاع از حقوق پایمال شده مردم مثل آزادی و دمکراسی به معنای راستین آن برشمرده باشد و مردم را تشویق نماید که به اینچنین افرادی رأی بدهند. برآمد انتخاباتهای سه دهه گذشته هم حضور نمایندگانی از این قماش در مجلس بودهاند.
نتیجه این شرح مختصر این است که طرفداران رژیم برای بقای آن البته باید در انتخابات شرکت کنند، تا از این راه عمر رژیم را طولانیتر کنند و بر غارت و چپاول نان، عزت و کرامت مردم بیافزایند، اما مخالفان رژیم به ویژه ملیتهای تحت ستم ساکن ایران از جمله کردها که رژیم جمهوری اسلامی طی سالهای زمامداری خویش آنان را از تمام حقوق یک انسان آزاد محروم نموده، حقوق سیاسی و احتماعی آنان را پایمال و فرهنگ، زبان و باورهای مذهبی آنان را تحقیر و تدمیر نموده است. بطور منطقی میبایستی نه تنها خواهان بقا و تقویت رژیم که خواهان نابودی و تضعیف آن باشند و در انتخابات شرکت نکنند.
البته کسانی یا گروهایی متأسفانه در میان این بخش از جامعه پیدا میشوند که به دلایلی تبلیغ و تشویق به مشارکت مردم در انتخابات میکنند و در توجیه این عمل خود بیشتر روی این نقطه استدلال میکنند که مردم از فضای ایجاد شده در انتخابات برای مطرح نمودن خواستهای خود استفاده کنند، این استدلال تا آنجا درست است که مردم شرایط و خواستهای خود را به منظور ایجاد یک انتخابات آزاد و دمکراتیک که حداقل لازمه آن لغو نظارت استصوابی شورای نگهبان در معرفی کاندیداها است بیان کنند و در صورت پذیرفته نشدن آن ـ که البته پذیرفته نخواهد شد ـ از حضور بر سر صندوقهای رأی خودداری کنند.
استدلال دیگر این افراد و گروههای خواهان مشارکت این است که از میان کاندیدهای تأیید صلاحیت شده به کسانی رأی بدهند که در مقایسه از دیگران بهتر هستند. اشکال عمده این استدلال همواره توهم پراکنی میام مردم بوده است که گویا امکان انتخاب نمایندگان مردم در میان کاندیداهای تأیید صلاحیت شده از جانب شورای نگهبان وجود دارد، بنابراین باید صفهای حضور مردم بر سر صندوقهای رأی گیری را فشردهتر کرد، که نتیجهی این کار بهرهگیری رژیم به نفع خود و تبلیغ پرشور بودن انتخابات و نشان دادن آن به معنی مشروعیت رژیم در انظار بیگانگان و مقبولیت آن در میان مردم ایران است، نتایج انتخابات گذشته نیز نشان داده است کسانی که از صافی نظارت استصوابی شورای نگهبان میگذرند همگی منتخب و نماینده رژیم جمهوری اسلامی هستند و غیر از این نمیتوانند باشند، مهمترین دلیل عقب ماندگی رژیم، پایمال شدن حقوق اساسی مردم، جنگهای محکوم به شکست و ویرانگر هشت ساله ایران و عراق، بلند پروازیهای تولید سلاح اتمی و نتایج زیانبار آن برای مردم ایران، حمله به سفارتخانههای کشورهای بیگانه در داخل کشور، تبدیل شدن جمهوری اسلامی به بزرگترین کشور تروریستی، فشار روزافزون فضای امنیتی و رشد ارقام اعدامها و آن همه مصائب اجتماعی که دامنگیر مردم ایران شده است، نیز به علت عدم وجود نمایندگان واقعی مردم در مجلس بوده است.
بنابراین تشویق مردم به شرکت در چنین انتخاباتهایی به هر دلیل و توجیهی، چیزی از این واقعیتهای تلخ که روزانه میلیونها نفر از هموطنان ما و جهان شاهد آنها هستند، نمیکاهد و در مجموع لبیک گفتن به “فرموده امام” در راستای کوشش برای بقای رژیم و ریختن “آب به آسیاب آن” است.
منبع: كردستان ميديا