زاگرۆس پۆست
نخستین کنفرانس جوانان شرق متشکل از نمایندگان تشکل ها و سازمان های سنفی و سیاسی جوانان کردستان ایران با شعار “اتحاد جوانان, بسوی آینده ای روشن” روز جمعه 29 آذر 1392 خورشیدی مصادف با 20 دسامبر 2013 میلادی در شهر اربیل در اقلیم کردستان(عراق) برگذار می گردد.
تدارکات و مهیاسازی فضا و مباحث قابل تامل این کنفرانس از ماه های گذشته آغاز و ورای تمامی اندیشه های متفاوت و جدل بر سر چگونگی برگذاری, اهداف, تاکتیک و استراتیژی و در نهایت توافق بر سر تعداد اعضای حاظر در کنفرانس, از جانب هیئت 8 نفره از نمایندگان این تشکل ها برای تدارک و تدبیر کنفرانس, نهایتا واپسین گام ها برای ورود به کنفرانس, برداشته و منسجم گشت.
این کنفرانس در شرایطی برگذار می گردد که رسالت برگذاری چهارمین کنفرانس سراسری جوانان کرد در چهار بخش کردستان اعم از”کردستان ایران, عراق, ترکیه و سوریه” بعلاوه جوانان کرد در اکثر نقاط جهان برعهده جوانان کردستان ایران می باشد. رسالتی که به قدر زیادی سنگین و پر مسئولیت می باشد, سنگین بدان معنا که باید مباحث و تبین نظری و ستراتیژی و فنداسیون بندی جوانب گوناگون این کنفرانس عمده از طرف جوانان شرق یا جوانان کردستان ایران پی ریزی شده و باید تمام توان خود را صرف متمرکز کردن جوانان کرد با گفتمان های متفاوت و گه گدار نیز متناض را به دوش بکشند و پر مسئولیت از این جانب که باید اتحاد و همبستگی جوانان کرد را در زیر یک چتر واحد متمرکز کنند و یکی از بحث های مهم این کنفرانس تاکید ورزیدن بر این مسئله می باشد.
کنفرانس مسائل و مشکلات و معضلات ومعابر صد راه پیشروی های جوانان از ابعاد گوناگ سنفی, اجتماعی و سیاسی جوانان کرد را تعقیب می کند که این مشکلات خود را زیر لوای مشکلاتی بسان: عدم عدالت اجتماعی در جامعه کردستان, اسلام سیاسی و تاثیرات نامطلوب آن بر جوانان کردستان, سفر جوانان کرد به سوی کشورهای غربی, انفال سفید, اعدام و شکنجه جوانان کرد, تاثیرات جوانان کرد در جنبش انقلابی کردستان وخواست و مطالبات جوانان کردستان را دربر می گیرد و بر آنها تاکید می ورزد.
کنفرانس سعی بر آن دارد که اتحاد و یک موضعی و راسخ بودن جوانان کردستان بر احقاق حقوق خویش و ملت شان را از سایر جوانب سنفی, سیاسی, اجتماعی, طبقاتی, ملی و غیره… که در طول تاریخ و علل خصوص در عصر کنونی مورد تعرض و چپاول و پایمال شدن قرار گرفته را تشریح و برای آسیب شناسی, معرفی, پیشگیری و مقابله با این خسارت های بی وقفه و متداوم راه حلی اندیشیده و پکیج مستعد و معقولی از این جنایات و جینوسایت تدریجی را تقدیم جامعه بین المللی کرده و ارگان و اذهان مدعی بر پشتیبانی از دست یازیدن انسان ها به همزیستی و حیات مسالمت آمیز را یدک می کشند, بیدار و آگاه سازند و بار دیگر اما یک صدا و در یک جبهه متحد و مشترک ندای رسای حق طلبی جنبش مدنی و دمکراتیک کردستان که همسو و همگام با جنبش انقلابی و مبارزاتی این دیار در تلاش و تکاپو می باشد را همچون پژواکی پرتوان و نیرومند فریاد زده و پرچم این مطالبات معتدل و انسانی که مشروع, مطلوب و درخور هر اندیشه اندیشه آزادمنشی می باشد را به اهتزار در آورند.
بی شک همگان بر این امر واقف می باشند که جنبش کردستان, جنبشی صلح طلب, خواهان مساوات با دیگر ملل منطقه, انساندوست, آزادیخواه و استوار بر مبانی مقبول و منصفانه دمکراتیک و فراتر از تمامی این توصیفات مقاوم و مبارز می باشد, که تمامی این خصلت های برجسته و الگوهای قابل ستایش, محصول وجود جوانان مبارز کرد در این ورطه عظیم حماسی می باشد, که همیشه و هم اکنون بسان خون سرخ و رنگین بر شاه رگ های این جنبش عصیان در جریان می باشد و کنفرانس سعی بر جنباندن بیشتر این رنگین خون پیگیر و جسور می باشد که هم ضامن برقرای صلح و امنیت بیشتر در منطقه و هم امکان دستیبای مردم کردستان به آرمان ها و اهداف خویش یعنی “حق تعین سرنوشت” را بیشتر و بهتر فراهم می سازد.
این یک امر انکار ناپذیر است که مردم کردستان و در صدر آن جنبش انقلابی اش همیشه بر این مسئله تاکید ورزیده که مسائل سنفی و اجتماعی باید در محافل و مجامع ویژه این اسناف مورد برسی قرار گیرد, اما همانگونه که همگان مطلع می باشند در جوامع شرقی و علل خصوص در کشورهای که کردها در آن ساکن می باشند, فضای فعالیت مدنی, سنفی و اجتماعی به حدی بسته می باشد و ارگان های جامعه مدنی به اندازه ای زیر فشار و نظارت طاقت فرسای امنیتی و حکومتی می باشند, که باعث گردیده طیف های گوناگون جامعه مدنی کردستان نیز اهداف و آرمان های خویش را با جنبش سیاسی-نظامی اپوزیسیون تعربف کرده و در بسیاری از مواقع خود را بخش جدانشدنی و ادغام شده آن تلقی و تعریف کنند و فعالیت های خود را با این جنبش عمده و فراگیر سیاسی گره زده و ضمن اینکه مشکلات خاص و ویژه خود را پیگری و تعقیب می کنند, جنبش سراسری را هم تقویت و پرتوان می سازند. در نهایت سعی بر آن دارند که این همبستگی و اتحاد جوانان را به بدنه و مغز احزاب سیاسی تزریق کرده و آنها را نیز در یک جبهه متحد و همسو گردهم آورده و سعی بر آن دارند, که این گونه همبستگی های سازمانی را به عنوان اهرم فشاری در راه تقویت مسیر اتحاد و انسجام احزاب سیاسی, ضمن در نظر گرفتن پلورالیسم و ازدحام فکری و نظری بگذارند, تا پروسه رهایی از استثمار و استبداد و گذار به زندگی بهتر و انسانی تر برای مردم کردستان را به ارمغان آورند.
فیروز مامویی
15-12-2013
