چرا اعتصاب غذا ؟ / رائف محمدی

يكى از مخوف ترين و سر سام اورترين مكان هاى مجازات اشخاص سياسى در هر حكومت ديكتاتورى در جهان به و يژه جمهورى اسلامى زندان است .
اما اگر مخالفان از اقليت هاى دينى و يا قومى باشند صد البته اين مجازات بسيار شديدتر خواهد بود . و چون در جمهورى اسلامى زندانيان اقليتى و دينى داراى كمترين حق و حقوق اوليه هستند ، گاهى اوقات شايد ريسك اعتصاب غذا و دشوارى ان تنها ترين راه مقاومت باشد .
مقاومتى كه زندانيان سياسى كرد در زندان مركزى اروميه كه بيش از يك ماه است كه به ان دست زده اند ، و يكى از علت هاى اصلى ان علاوه بر تحمل شكنجه هاى روزانه ى روحى و جسمى ، انتقال زندانيان مجرم و محكوم به تجاوز عنف – كلاهبردارى و يا قتل ، به بند زندانيان سياسى است . و علت ان از سوى مسولان زندان كمبود جا در زندان ذكر شده است .
ايا جمهورى اسلامى با وجود بودجه هاى هنگفت امنيتى و اطلاعاتى با كمبود جا و مكان رو به روست ؟ ان هم فظاى زندانيان سياسى ؟
و اين دليل و سوال تا چه حد مى تواند منطقى و قابل فهم باشد ؟
شايد جواب ان را مسولان جمهورى اسلامى بهتر بدانند .
به نظر من تنها علت ان مزاحمت و فشار و مزاحمت براى زندانيان سياسى است كه حتى در زندان بدون داشتن امكان مرخصى نيز ان ها را به حال خودشان راحت نميگزارند .
چون از ديدگاه حكومت اسلامى اين افراد ضد انقلاب مفسد ال فى العرض و نيز تروريست قلمداد ميشوند .
ايا ميتوان اراده ى كسانى كه در برابر سركوب و ارعاب و اسملاسيون و شكنجه هاى ترسناك جمهورى تسليم نشده اند را اين چنين ساده به بازى گرفت .
صد البته نه ، اينان اخوندهاى هوس ران و شكم باره اى نيستند كه به يمن چاپلوسى و عوام فريبى و مفت خورى اگر يك وعده غذايى بهشان نرسد نه تنها مقدساتشان بلكه زمين و زمان را ناسزا خواهند گفت . اينان مردمانى از سرزمين كردستان و زاده ى كوهستانند كه اراده و صلابت خود را از انجا به ارث برده اند و هيچ ديكتاتور و رژيمى در هر چهار بخش كردستان نتوانسته اند بر اراده ى پولادين انان غلبه كنند ..
به عنوان شخصى كرد ،هيچ انتظار يا كمك و پيگيرى از طرف جمهورى اسلامى ايران و با كمال تاسف هيچ نوع حس همدردى و حمايت از طرف اپوزسيون هموطنان ايرانى خارج از كشور و به اصطلاح مدعيان راست گويى و دموكراسى طلب و حقوق بشر دوست كه ادعاى ايرانى بودن كردها و برادر بودن و هم خون بودن و هزاران حرف ديگر را نداشته و نخواهيم داشت .
لذا از سازمان هاى بين المللى حقوق بشر ى و ارگان هاى فعال در اين زمينه و امور زندانيان سياسى خواستاريم تا در حد ممكن با فشار بر سياست هاى جمهورى اسلامى به اين عزيزان كمك كنند .
هر چند ما به درازاى تاريخ براى سرزمين مان قربانى داده ايم .
و البته سختى هاى فراوانى را تجربه كردهايم و اينان اولين و اخرين نخواهند بود . تا پيروزى راهى نمانده است ((ملتى كه خواهان ازادى است بايد بهاى ان را بپردازد ))
٢٥ دسامبر ٢٠١٤

یادآوری: مسئولیت متن و مباحث مقالات منتشره در “زاگرس پست” بر عهده نویسنده می باشد.