زاگرۆس پۆست
انتخابات هیچ دردی را درمان نمیکند
با وجود اینکه پوشش خبری انتخابات آمریکا در مدتی که گذشت، عمدەی تجزیه و تحلیلهای رسانەای در کانالهای خبری و شبکەهای اجتماعی را به خود اختصاص داد، تأثیرات این رویداد اما؛ دستگاه دستپاچەی پروپاگاندای رژیم سرکوبگر ایران را نیز در بر گرفت.
عناصر حکومتی و سران رژیم جمهوری اسلامی با دمیدن در بوق و کرنای دستگاەهای تبلیغاتی آبکی و گوش به فرمانشان، مزبوحانه در تلاش بودند تا انتخابات این دورەی ریاست جمهوری و روی کار آمدن دولتی جدید در آمریکا را کم اهمیت جلوه دهند.
درحالیکه به نحوی آشکار در تکاپوی ارسال سیگنالهایی برای نشست و مذاکره با طرفهای آمریکایی، دست از پا نمیشناختند!
با در نظر داشتن پیچیدگی پروسەی انتخابات ریاست جمهوری در آمریکا؛ غافل از اینکه سیاستهای کلی ایالات متحده(خصوصا سیاستهای خارجی آن در مواجهه و مقابله با کشورهایی که تهدید بشمار می آیند) نه از سوی فرد و حتی دولتی که در قدرت باشد بلکه از سوی اتاقهای فکر و تحت تأثیر لابیهای قدرتمند در درون ساختار سیاسی این کشور رقم میخورد، رژیم ایران چنین تصور میکند که با روی کار آمدن جناح دلخواهش در آمریکا، از این پس خواهد توانست به آسانی نفس بکشد!
گذشته از اینها اگرچه جنگ ادامەی سیاست است و عمدەی تحولات سیاسی در جهان در نتیجەی وقوع جنگها صورت میگیرد؛ اگرچه وحشت و واهمە از هجوم خارجی، سران جمهوری اسلامی را به مماشات و ساخت و پاخت با دشمنان ایدئولوژیکشان وادار کرده باشد، باری تنازعات داخلی و خشم و خروش توده های مردم گرفتار شده و تحت ستم، بیش از پیش عرصه را برای این رژیم تنگ خواهد نمود.
این روزها، یکسال از به خاک و خون کشیده شدن صدها تن و مجروح و یا مفقود شدن هزاران تن از معترضین “آبان ۹٨” میگذرد.
یکسال قبل در چنین روزهایی، جنایتهای حکومت ارتجاعی جمهوری اسلامی بر مردمان تحت سلطەی این رژیم که تنها برای اعتراض به گرانی، گرسنگی و شرایط مشقتبار زندگی به خیابانها آمده بودند، به بالاترین درجه از قساوت و بیرحمی رسید.
جمهوری اسلامی آن روزها از هیچ جنایتی در حق معترضان، فروگذار نبود.
گرامیداشت یاد قربانیان این خروش اجتماعی همبسته و محکوم کردن جنایتهای سرکوبگرانەی رژیم جمهوری اسلامی، امری لازم و بجاست.
اما در همین حال، حرکتهای اعتراضی سال گذشتەی مردم در خیابانهای ایران که یادآورد آگاهی مضاعف، شهامت و از خود گذشتگی مردم معترض در این دوره از اعتراضات بود نیز حائز اهمیت است.
مردم آزادیخواه در نهایت هوشیاری و آگاهی، اساس حاکمیت سیاسی در ایران را زیر پا نهادەاند و انزجارشان را از کلیت ساختار این حکومت- با همەی جناحهایش- فریاد می زنند.
یادمان باشد که چند ماه دیگر دولت “اصلاح طلبان” جمهوری اسلامی به پایان می رسد و یکدست شدن ساختار سیاسی ایران محتمل است.
همانگونه که در این دوره از مجلس شورای اسلامی، “اصولگرایان” تمام صندلیها را قبضه کردند!
مردم ما مبارزات بزرگی را پیش رو دارند.
در کنار مردم باشیم!
آزادی تنها با همبستگی و مبارزات خودمان محقق می شود.
