زاگرۆس پۆست
صدیق کبودوند ، ۲۷ روز است در اعتصاب غذا به سر می برد. بنا به تشخیص پزشکان هر لحظه امکان دارد قلبش از تپیدن بیفتد.
این فعال حقوق بشر در سال ۱۳۸۶ دستگیر و به اتهام و جرم معمول ” اقدام علیه امنیت ملی ” و ” تشویش اذهان عمومی” جمعا به یازده سال حبس محکوم گردید ، که بیش از نه سال آن را گذرانده است.
این اتهامات و احکام سنگین از طرف دادگاه انقلاب تهران و سنندج صادر شده است. با وجود این احکام، دادگاه پرونده جدیدی را برای فشار آوردن و حبس بیشتر به وی آورده است. در نتیجه این فشارها و در اعتراض به این اتهام جدید( تبلیغ علیه نظام) ” از طریق پیام تبریک فرستادن به خاطر آزادی کوبانی” ! ، از روز نوزده اردیبهشت امسال دست بە اعتصاب غذای نامحدود زدە است.
خانواده کبودوند بارها گفته اند که وی تا قبل از دستگیری و زندانی شدن سابقه هیچگونه بیماری نداشته است. اما در مدت هفت ماهی که در سلول انفرادی بوده، به بیماریهای ریوی، کلیوی و پوستی دچار شده است و یکبار هم سکته خفیف مغزی داشته است.
در حال حاضر جانش در خطر جدی مرگ است. بدون هیچ شک و شبهه ای جمهوری اسلامی، مسبب اصلی و مسئول وضعیت سلامتی وی است.
همراه جمهوری اسلامی ، سازمان های حقوق بشری و دولت هایشان که جلسات هفتگی و ماهانه با سران جمهوری اسلامی را برگزار میکنند هم مسئول وضعیت بحرانی وی هستند. از قرار معلوم یکی از کارهای اصلی این سازمان ها نظارت بر اجرای مفاد “اعلامیه جهانی حقوق بشر” بر حکومتها و در صورت نقض مفاد این پیمان نامه فشار بر آنها برای رعایت حقوق بشر است که ایران هم جزو یکی از کشورهایی است که به این پیمان نامه رای مثبت داده و آن را امضاء کرده است.
مستقل از قدرت و اراده مردم، در حال حاضر این سازمان های حقوق بشری هستند که اگر بخواهند و البته اگر جان یکی مثل صدیق کبودوند که اتفاقا در زمینه حقوق بشرهم فعالیت میکرد، برایشان مهم و در اولویت کارشان باشد، می توانند بیشترین فشار را به جمهوری اسلامی برای نجات جان وی و آزادی ش بیاورند.
اما مستقل از اینها لازم است که سازمان ها و احزابی که مدافع انسانیت هستند و مدافعین واقعی حقوق بشر و هر انسان آزادی خواهی که به آزادی بیان و ابراز عقیده اعتقاد دارد، در حد و توان خود و به اشکال مختلف برای آزادی بی قید و شرط وی و سایر زندانیانی که در وضعیت مشابه او قرار دارند، به جمهوری اسلامی فشار بیاورند.
نباید گذاشت صدیق کبودوند که در اعتراض به اتهامات واهی و از سر ناچاری دست به اعتصاب غذا زده است به سرنوشت سایر زندانیانی که در قتلگاهها و سیاه چالهای جمهوری اسلامی جان باختند دچار شود. باید به هر شکل ممکن حمایت های بین الملی را جلب این مسئله کرد و با آزادی و درمانش وی را از مرگ نجات داد.
دوم می ۲۰۱۶
