زاگرۆس پۆست
همه جارا گرد و خاک گرفته است
دریا و کوه و ساحل پر آفتاب را خاک گرفته است
کودکان در خاک می لولند
سر و صورتشان را خاک گرفته است
در لای آشغالها دنبال لقمه نانی و یا
دنبال قوطی های حلبی می گردند
و دسته ای از کودکان قوطی های حلبی را تا می کنند
تا در بازار ها بفروشند
و لقمه نانی گلوی آن ها را سیر کند
دختران دم بخت در لای خاکروبه ها
زیر کپرهای های گالی پوش آفتاب را
بر پوست زمخت خود می مالند
خاک؛ همه جا خاک و کثافت و مگس
از سر و روی کودکان بالا می روند
گاهی بچه ها با قوطی های حلبی پا برهنه در درون خاک
فوتبال می کنند
اینجا بلوچستان است
اینجا شهر رستم دستان است
اینجا میزبان دریای هامون است
که آب را برای مردم از کوهپایه های افغانستان
در خود جاری می کند تا سفرهء کودکان را پر آب کند
دریا خشک و خاک آلود است
گاهی لاشه ای از گاو های تشنه؛ از شتر های تشنه
فضای گرد و خاک ساحل را مسموم می کند
گاهی حلقه چاهی در درون کویر حفر شده و خشک
دیده های آدمیان را می بلعد.
آن طرف تر پایگاه نظامی امریکا سفره ء کودکان آفتاب را
به اندازهء دوازده میلیارد دلار ربوده است
دست پخت شاه برای مردم بوشهر و بندر
هیچ اثری از تمدن سر مایه که در دالانهای خود
تکرار می کند در این جا نیست
نه مدرسه نه در مانگاهی نیست
همه جا بوی نکبت و بیماری می آید
پیغمبران آیه های نکبت را به مشام کودکان اینجا تزریق می کنند
زندگی در بوسه های کودکان پوسیده است
و آفتاب و ماه در شب های پر ستاره
بر اجساد شتران مرده می تابند
و مگسها در درون کپر ها جولان می دهند
کوزه های بلند با دسته های بلند پر آب
بر سر دختران یاد آور حمالان نگون بخت بازار های تهران است
این دختران به اندازهء بیشتر از وزن خود آب را
بر سر می نهند و از فرسنگها راه از درون دریاچه
که چاله های لجن از آب برای دختران گذاشته است
کوزه های خود را پر آب لجن آلود می کنند
و به کپر های گالی پوش می آورند
تنهاشان سوخته؛ دلهاشان سوخته
و پا های لاغر و سوخته شان
سنگینی کوزه های پر لجن را کیلومتر ها می کشند
در میان خاکها هم چنان بوی زندگی سگی
انسانها به مشام می آید…
