چوار شه‌ممه‌ 20 تشرینی دووه‌م 2024

اعتصاب غذای یک زندانی سیاسی کُرد ادامه دارد

بعد از آن که از پنج روز گذشته “محمدامین آگوشی” زندانی سیاسی کُرد، دست به اعتصاب غذا زد، به سلول‌های انفرادی زندان مرکزی زاهدان منتقل شد.

“محمد امین آگوشی” معلم بازنشسته‌ی ۵۴ ساله و اهالی پیرانشهر در استان ارومیه در پی اعتصاب غذایی که از روز ۴ دی‌ماه سال جاری در زندان مرکزی زاهدان شروع کرده بود، به سلول انفرادی منتقل شده و خانواده‌ی وی نیز اعلام داشته‌اند: تا کنون اطلاع دقیقی از وضعیت وی در دست نیست.

وی که به تازگی همسر خود را از دست داده در اعتراض به بی‌سرپرست ماندن دو فرزند صغیر خود و همچنین وجود تبعیض بین زندانیان عادی و سیاسی و اینکه زندانیان سیاسی از حق استفاده از مرخصی و رای باز (مرخصی در قبال کار در زندان) محروم می‌باشند، دست به اعتصاب غذا زده است.

همچنین یکی دیگر از دلایل اعتصاب غذای وی، عدم رسیدگی پزشکی به وضعیت وخیم کلیه‌ی وی بوده و اعلام کرده است: تا زمانی که تمامی خواسته‌هایش محقق نشوند، به اعتصاب غذای نامحدود خود ادامه خواهد داد.

یک منبع مطلع از زندان زاهدان می گوید: “محمدامین آگوشی در یک سلول ۲*۱. ۵ متر نگهداری می‌شود و به علت داشتن بیماری کلیوی و سرمای هوا، دچار شرایط جسمی نگران کننده‌ای شده است.”

پیشتر این زندانی زندان مرکزی زاهدان به همراه “ایرج محمدی” و “احمد پولادخانی” از اهالی شهرستان پیرانشهر استان ارومیه به اتهام جاسوسی به نفع حکومت فدرال کُردستان و محاربه از طریق همکاری با گروه‌های مخالف نظام در سال ۸۶ بازداشت شده بودند.

وی پس از تحمل بیش ۷ ماه انفرادی به زندان مرکزی ارومیه منتقل شد و پس از برگزاری دادگاه در شعبه دوم دادگاه نظامی (سازمان قضایی نیروهای مسلح) به اعدام از طریق تیرباران محکوم شد. اما وی هیچ گاه این اتهامات را نپذیرفته است.

حکم صادره در شعبه ۳۱ دیوان عالی کشور عینا تائید شد اما مجددا پرونده‌ی وی به جریان افتاده و با ارجاع به شعبه یکم دادگاه نظامی وی به همراه دو متهم دیگر به ۱۰ سال حبس و تبعید به زندان زاهدان محکوم شده است.

بابەتی هاوپۆل

ماموستا ابراهیم سلیمی به سه سال حبس محکوم شد

ماموستا ابراهیم سلیمی، امام جمعه مسجد “چهار یار نبی” پیرانشهر توسط دادگاه ویژه روحانیت ارومیه …

وەڵامێک بنووسە

پۆستی ئەلیکترۆنییەکەت بڵاوناکرێتەوە. خانە پێویستەکان دەستنیشانکراون بە *

ئەم ماڵپەڕە لە ئەکیسمێت بۆ کەمکردنەوەی هەرزە واڵە و سپام سوود دەگڕێ. فێربە چۆن زانیاری بۆچونەکانت ڕێکدەخرێت.