زاگرۆس پۆست
جمهوری اسلامی، برای برگزاری پرشور انتخابات ریاست جمهوری اسلامی هر ترفندی را بکار می گیرد. راستی اگر این قرارداد به نفع ایران بود یا به نفع هردو طرف، آنچنان که منافع ملی هر دو کشور را در آن در نظر گرفته شده باشد، چرا نباید علنی شود؟ چرا جمهوری اسلامی از علنی شدن قراردادی که به نفع ایران است و می تواند حتی در مذاکرات با غرب هم به عنوان برگی برنده روی میز قرار گیرد، اجتناب می کند. و راستی چرا طرف چینی آنرا علنی نمی کند؟ آیا این قراردادی یک طرفه و بیش از همه به سود چین بوده و با علنی شدن، چهره بین المللی اش را خدشه دار می کند؟ آنچنان که راه چین را برای بستن قراداد ها با دیگر کشورها سخت و مشکل کند؟
توجه کنیم که قرارداد امضا شده، یک راه کار راهبردی در عرصه ها و بخش های مختلف اقتصادی، سیاسی و امنیتی بلند مدت است. بخصوص در بخش امنیتی اش، مفادی وجود خواهد داشت که علنی شدنش می تواند اعتراضات زیادی را از سوی ایرانیان و کشورهای منطقه را برانگیزد.
هنوز با اجرائی شدن آن فاصله داریم. بخصوص در بخش اقتصادی ان. برای عملی شدن هر یک از قسمت های مختلف اقتصادی اش، باید مذاکرات طولانی و سختی صورت گیرد. مذاکراتی که بخصوص در سمت چینی اش، شرکت های اقتصادی وجود داشته و امضایشان را بدون در نظر داشت سود بری زیر آن نمی گذارند. تلاش باید این باشد تا در این مرحله شفافیت و علنیت عملی گردد. اگر همه نیروهای مدافع منافع ملی کشورمان این خواست را یکپارچه فریاد کنند، امکان و فشار لازم برای مجبور کردن مسئولین جمهوری اسلامی، برای رسیدن به این خواست ملی ممکن خواهد بود. کمپینی با امضای میلیونی و در صورت لزوم اعتراضات خیابانی و دیگر روش های ممکن، باید عملی شود.
