زاگرۆس پۆست
«کار یا بیمه بیکاری» پاسخ سر راست کارگران به طرح کارورزی
طرح اعمال بیگاری بر کارگران تحصیل کرده و جوان مدتی است توسط دولت به اجرا گذاشته شده است تا از این طریق منبع عظیمی از تولید سود و سرمایه به طور رایگان در اختیار اربابان صاحب کارخانه و ابزار تولید قرار گیرد. طرح قرون وسطائی کاروزی اشتغال جوانان (کاج) یا به بیان ساده تر طرح بیگاری کشیدن دوران اشرافیت فئودالی، آخرین طرح مرسوم دوره های پیشا سرمایه داری به اجرا گذاشته شده تا به امروز در ایران است که چپاول تتمه و آخرین رمق های ده ها میلیون انسان محروم و فعلا شاغل با دستمزد چهار برابر زیر خط فقر و همچنین نیروی مفت و مجانی تازه نفس انسان های سرگردان جویای کار را هدف قرار داده تا با آن حرکت چرخ تولید سیستم اقتصاد بحران زده را چند صباحی دیگر لنگان، لنگان ادامه دهند.
قبل از این طرح، طرح هائی دیگری در قالب قانون، بخشنامه و دستوالعمل های چپاولگرانه و ضد کارگری دیگری نظیر حذف کارگران شاغل در کارگاه های با تعداد کارگر زیر ده نفره از شمول قانون ضد کارگری جاری قانون کار، تفاهمنامه میان سازمان تأمین اجتماعی و وزارت کار در سال 1384 که کارگران مراکز کارگری دارای ماهیت غیر مستمر مانند کارگران پروژه ای که اتفاقا ناچار به کار در سخت ترین و نا امن ترین شرایط کار و زندگی اردوگاهی ای که در پروژه های ایران رایج است و مورد بیشترین میزان بهره کشی و استثمار قرار می گیرند را از دریافت بیمه بیکاری بعد از اخراج محروم ساخت، طرح دوران پیشه وری ماقبل ظهور صنعت مدرن استاد شاگردی به بهانه رونق تولید برای ایجاد اشتغال نیز تصویب و به اجرا گذاشته شدند تا حاصل آن امروز برای کارگران فقر و فلاکت و بیکاری و بلایای ناشی از آن باشد و در ازای آن منابع عظیم ثروت برای دزدی ها و اختلاس های پی در پی هزاران میلیارد تومانی در خدمت چپاولگران و غارتگران ایجاد گردد.
بعد از نزدیک به چهار دهه لازم نیست به دنبال سند و ادله برای اثبات دروغگوئی و فریبکاری دولتها که مدعی بوده و هستند اعمال این فشارها بر بخش های شاغل و بیکار طبقه کارگر به خاطر ایجاد اشتغال است، گشت. برای درک فریبکارانه بودن این ادعاها نیاز به تعمق زیاد و بررسی ریشه ای و به اصطلاح کار کارشناسانه نیست. کافی است نگاهی سطحی و گذرا به روند بلایائی که طی چهار دهه گذشته بر سر کارگران آورده شده است انداخته شود. هشت سال به بهانه جنگ با وجود افزایش صدها درصدی تورم و گرانی یک ریال به دستمزد کارگران افزوده نشد، هشت سال بعد هم به بهانه سازندگی بعد از جنگ تورم و گرانی بیش از دوره قبل شد و سهم کارگران باز هم فقیرتر شدن و تشدید اخراح سازیها شد. دوره های بعد و تا امروز نیز که دیگر فریاد فقر و بدبختی و بیکاری در برابر دزدی ها و غارت ثروت و اموال عمومی به فلک رسیده است. امروز هر کارگری چه شاغل و چه بیکار می داند که علت تعطیلی کارگاه ها و کارخانه های تولیدی و مراکز دیگر صنعتی ارزان نبودن دستمزد یا مفت کار نکردن یا به اصطلاح دولتیان ایثار نکردن کارگر نیست. کارگر با دستمزد چهار برابر زیر خط فقر آن هم در سال دو بار تا سه بار بیشتر یعنی دو سه ماه در سال بیشتر حقوق نمی گیرد و همیشه «نه الی ده» ماه در سال چیزی دریافت نمی کند. در نتیجه بخش بیشتر دستمزدش در حساب های بانکی کارفرما بلوکه شده و منبع باد آورده ای برای کسب سودهای هنگفت بانکی می گردد یا در جاهای دیگری مخصوصا بخش تجاری سرمایه گذاری می شود اما خبری از ایجاد اشتغال نیست و هر روز بر تعداد بیکاران و بیکارشدگان از کار افزوده می گردد.
کارگران امروز با تحمل فقر و بیکاری دارند تاوان بحران هائی می دهند که خود هیچ نقشی در آفرینش آنها ندارند. بحران هائی که قبل از آنکه اقتصادی باشند پا در زمین سیاست و روابط بین المللی دارند که در نتیجه، تحریم ها و عدم اقبال به سرمایه گذاری از سوی سرمایه گذاران خارجی با وجود نیروی کار فوق ارزان در ایران به خاطر نادیده گرفته شدن نرم های رسمیت یافته سرمایه داری بخشی از عواقب آن است. بدون تردید اگر نه فقط فارغ التحصیلان جویای کار، بلکه همه کارگران ایران ادعاهای کذب اشتغال زائی دولت که امروز بهانه کرده اند تا دو سال فارغ التحصیلان جویای کار را مجانی در اختیار کارفرمایان قرار دهند، واقعی تلقی کنند و تا دو سال کار کنند و هیچ مبلغی از کارفرمایان دریافت نکنند، دو سال دیگر اقتصاد بحرانی تر از امروز و آمار بیکاران بسیار بیشتر از حالا خواهد بود.
اما پاسخ ما کارگران به این فریبکاری ها، حتی اگر برای یک لحظه بپذیریم که فریبکاری نیست و نیت خیر اشتغال زائی پشت چنین طرح هائی مستتر است، این است که دولت به عنوان در دست دارنده ثروت ها و منابع مالی عمومی مسؤل مستقیم تأمین معیشت کلیه افراد فاقد سرمایه و ابزار تولید که اکثریت عظیم جامعه را شامل می گردد، شغل مناسب ایجاد کند و در غیر این صورت بیمه بیکاری مکفی به کلیه افراد بیکار جامعه بدون در نظر گرفتن اینکه سابقه پرداخت حق بیمه داشته باشد یا نه، در تمام دوره بیکاری پرداخت نماید. ایجاد شغل وظیفه کارگر نیست، کارگر غیر از نیروی کارش چیزی برای تأمین سفره کم رونقش که هر روز به بهانه ائی کارفرمایان و دولت حامی آنان گوشه ای از آن را به خاطر تضمین سود خود قیچی می کنند، ندارد. خواست ما کارگران بدون کمترین توجه و اهمیت دادنی به نیازهای تولید سود برای سرمایه داران و کارفرمایان، کار یا بیمه بیکاری است و بر این خواست تا تحقق آن پافشاری خواهیم کرد.
جوانمیر مرادی 20/4/1396
پایان اعتصاب کارگران کارخانه رینگ سازی مشهد پس از یک هفته بدنبال وعده کارفرما!
امروزسه شنبه20تیرماه، کارگران کارخانه رینگ سازی مشهد پس از یک هفته به اعتصابشان در اعتراض به تاخیردر پرداخت مطالباتشان وعدم اجرای کامل طرح طبقه بندی مشاغل، به دنبال برگزاری جلسه شورای تامین شهرستان مشهد و وعده کارفرما،پایان دادند ومشغول بکارشدند.
اعتصاب وتجمعات اعتراضی این کارگران ا ز روز14تیرماه شروع وتا به امروز ادامه داشت.
ایلنا امروز درهمین رابطه نوشت،به دنبال برگزاری جلسه شورای تامین شهرستان مشهد، کارگران کارخانه رینگ سازی مشهد به اعتراض خود خاتمه و از امروز به کارشان بازگشتند.
در کارخانه رینگ‌سازی مشهد دست کم ۸۰۰ کارگر مشغول کارند و از قرار معلوم همه این کارگران پس از برگزاری جلسه اخیر شورای تامین شهرستان مشهد از امروز (سه شنبه/۲۰ تیر ماه) به کار خود بازگشته‌اند.
از قرار معلوم در جلسه مورد نظر که روز گذشته برگزار شده است کارفرما رینگ سازی و مسئولان دولتی به نمایندگان کارگران وعده داده‌اند که ظرف مدت یک ماه به خواستههای کارگران معترض رسیدگی‌خواهند کرد.
برهمین اساس کارگران این واحد صنعتی پس از اطلاع از ابلاغ خواستههای خود و براساس اعتمادی که به وعده‌های داده شده دارند تصمیم به خاتمه اعتراض و بازگشت به کار گرفتند.
کارخانه رینگ سازی مشهد با گروه خودروسازی ایران خوردو در ارتباط است، این واحد صنعتی در زمینه ساخت انواع رینگ خودروهای بزرگ و کوچک فعالیت داشته اما به گفته کارگران در حال حاضر فعالیت آن تنها بر تولید رینگ کوچک متمرکز است.
درهمین رابطه:
*تجمع اعتراضی کارگران کارخانه رینگ سازی مشهد برای دومین روزمتوالی!
امروز14تیرماه، کارگران کارخانه رینگ سازی مشهد برای دومین روزمتوالی دراعتراض به تاخیردر پرداخت مطالباتشان وعدم اجرای کامل طرح طبقه بندی مشاغل مقابل دفتر شورای اسلامی کارخانه تجمع کردند.
یکی از کارگران کارخانه رینگ سازی درعلت برپایی این اقدام اعتراضی به ایلنا گفت: در کارخانه رینگ مشهد حدود ۱۲۰۰ کارگر مشغول کارند. این کارگران خواستار توقف تاخیر در پرداخت مطالبات مزدی و اجرای کامل طرح طبقه بندی مشاغل هستند.
از قرار معلوم طرح طبقه بندی مشاغلی کنونی از حدود یک دهه قبل در این کارخانه به صورت ناقص اجرا شده است و به باور کارگران این مسئله باعث شده است تا محاسبه دستمزدهای آنها متناسب با شرایط کاری سخت آنها نباشد.
این کارگر با بیان اینکه حدود هزار کارگر رسمی وقرار دادی و۲۰۰ کارگر روزمزدی شاغل در این واحد صنعتی مشغول کارند افزود: در اجتماع دیروز و امروز، برخی مدیران کارخانه با حضور در جمع معترضین وعده رسیدگی به خواسته های کارگران را داده‌اند و در مقابل از کارگران خواستند تا به اعتراض خود خاتمه دهند.
به گفته وی این وعده ها در حالی به کارگران داده می شود که پیش از این نیز کارفرما وعده رسیدگی به خواسته های کارگران را در ارتباط به اجرای طرح طبقه بندی به کارگران داده بود.
این کارگر با تاکید بر اینکه ما خواستار دریافت مطالبات قانونی خود هستیم افزود: تجمع دو روزه نتیجه بی‌توجهی به یک خواسته قدیمی کارگران است.
*تجمع اعتراضی کارگران کارخانه رینگ سازی مشهد نسبت به عدم پرداخت مطالبات!
ظهر امروز13تیر، بیش از ۴۰۰ نفر از کارگران شیفت صبح بخش تولید رینگ سازی مشهد دراعتراض نسبت به طولانی شدن تاخیرها در پرداخت مطالباتشان مقابل دفتر شورای اسلامی کارخانه تجمع کردند.
کارگران کارخانه رینگ سازی به ایلنا گفتند:علاوه بر تاخیر ۱۵ روزه‌ای که اکنون در پرداخت دستمزد خردادماه آنها ایجاد شده است بابت کاهش یا توقف برخی مزایای مزدی دیگر از جمله حق افزایش تولید، بهره برداری و کمک‌های غیر نقدی که در سال‌های گذشته به آنها پرداخت می‌شد، طلبکارند.
همچنین این کارگران نسبت به اجرای سلیقه‌ای طرح طبقه بندی مشاغل کارخانه رینگ سازی اعتراض دارند.
طبق گفته کارگران ، در نتیجه اجرای طرح کنونی طبقه بندی مشاغل، درآمد نزدیک به ۱۲۰۰ کارگر رسمی وقرار دادی شاغل در این واحد صنعتی در حد حداقل‌های قانونی باقی مانده است.
همچنین کارگران معترض کارخانه رینگ سازی می گویند درحال حاضر وضعیت اشتغال یکی از همکاران آنها به دلیل پیگیری مطالبات ، نامشخص باقیمانده است.
تجمع اعتراضی کارگران مجتمع پتروشیمی ایلام
صبح امروز20تیرماه،جمعی از کارگران مجتمع پتروشیمی ایلام دراعتراض به عدم پرداخت مطالبات وعدم تعیین تکلیف واحدهای مسکونی مقابل درب ورودی سالن مدیریت مجتمع،تجمع کردند.
گزارشات منتشره،تعداد کارگران تجمع کننده را بیش از 100 نفر را اعلام وافزودند که هیچکدام از مسؤولان مجتمع پتروشیمی در بین کارگران حاضر نشده و مسایل و مشکلات کارگران را نشنیده‌اند.
اعتراض کارگران شهرداری مشهد نسبت به عدم پرداخت کامل مطالباتشان ازجانب پیمانکاران
ایلنا طی گزارشی بتاریخ20تیر،از اعتراض کارگران شهرداری مشهد نسبت به عدم پرداخت کامل مطالباتشان ازجانب پیمانکاران،خبرداد.
برپایه این گزارش،پیمانکاران شهرداری مشهد بدلیل عدم نظارت بر آنها،حقوق کارگران را زیر پا می‌گذارند.
پارکبان‌ها و رفتگران سازمان شهرداری مشهد به دلیل اینکه کار آنها شبانه‌روزی است به نحوه محاسبه میزان دستمزد خود اعتراض دارند.
پیمانکاران بابت پرداخت عیدی، پاداش، اضافه کار و … از کارگران کاغذ سفید امضا دریافت میکنند.
درکل نظارتی بر عملکرد پیمانکاران شهرداری مشهد وجود ندارد وبه طور کلی می‌توان گفت که همه کارگرانی که به نوعی جزء کارگران سازمان شهرداری مشهد محسوب می‌شوند؛ وضعیت مشابهی با پارکبان‌ها و رفتگران دارند.
گزارشی دیگراز تجمع اعتراضی ا8تیرماه کارکنان شرکتی مخابرات استان فارس مقابل اداره کل کار
کارکنان شرکتی مخابرات استان فارس نسبت به عدم اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل و دیگر مشکلات شغلی روز18تیر با تجمع مقابل اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان اعتراض کردند.
قانون طرح طبقه‌بندی مشاغل مصوب سال 52 مجلس است اما عدم اجرای این قانون برای نیروهای شرکتی مخابرات سبب اعتراض این کارکنان شده است. کارکنان شرکتی مخابرات استان فارس نیز با اعتراض نسبت به این موضوع روز18تیرتجمعی مقابل اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان داشته و خواستار رسیدگی به مشکلاتشان شدند.
یکی از کارکنان شرکت مخابرات استان فارس که تمایلی به ذکر نامش در گزارش ندارد،به خبرنگاری می‌گوید: ما خواهان این هستیم که مرجعی از ما حمایت کند و اعتراضی که انجام دادیم کاملا صنفی بود.
به گفته وی پایه سنواتی و اضافه‌کاری‌های کارکنان شرکتی مخابرات استان فارس لحاظ نمی‌شود و مخابرات برای اینکه پایه سنواتی را پرداخت نکند، سالانه قرارداد می‌بندد.
این نیروی شرکتی مخابرات استان فارس از تنزل شغلی در شرکت مخابرات استان فارس سخن می‌گوید که براساس آن همه گروه‌های کاری اعم از کارشناس ارشد، کارشناس، فوق دیپلم و دیپلم از گروه 14، 13 و 12 به گروه 6 تنزل داده شدند، در صورتی که براساس قانون باید هر سال گروه‌های شغلی ارتقا پیدا کند.
یکی دیگر از کارکنان شرکتی مخابرات استان فارس خطاب به مسئولان استان فارس می‌گوید: حقوقی که به ما می‌دهند حدود یک میلیون تا یک میلیون و 100 هزار تومان است، آیا مسئولان می‌توانند با این حقوق یک خانواده را اداره کنند؟
عدم اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل از دیگر اعتراضات کارکنان شرکتی مخابرات استان فارس است، یکی از کارکنان می‌گوید: از زمان واگذاری مخابرات به بخش خصوصی یعنی سال 88 مخابرات می‌بایست نسبت به اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل مصوب مخابرات ایران برای پرسنل شرکتی اقدام می‌کرد که این امر انجام نشده است.
طرح طبقه‌بندی مشاغل از طرح‌های وزارت کار برای بهبود فضای کسب و کار است. بر اساس ماده 48 قانون‌کار، «به منظور جلوگیری از بهره‌کشی از کار دیگری، وزارت کار و امور اجتماعی موظف است نظام ارزیابی و طبقه‌بندی مشاغل را با استفاده از استاندارد مشاغل و عرف مشاغل کارگری در کشور، تهیه کند و به مرحله اجرا درآورد».
درهمین رابطه:
تجمع اعتراضی کارکنان شرکتی مخابرات استان فارس مقابل اداره کل کار
امروز18تیر،بیش از ۱۵۰ نفر از کارکنان شرکتی مخابرات منطقه فارس از شهرستانها و مراکز مختلف استان فارس دراعتراض به عدم اجرای طرح طبقه بندی مشاغل ،تنزل گروه های شغلی کارکنان پس از خصوصی سازی و……. مقابل درب اداره کل کاراین استان تجمع کردند.
برپایه گزارشات منتشره،آنها اعلام کردند که از زمان واگذاری مخابرات به بخش خصوصی (۸۸/۸/۱۸) مخابرات باید نسبت به اجرای طرح طبقه بندی مشاغل مصوب مخابرات ایران برای پرسنل شرکتی اقدام می کرد که متاسفانه تنها برای پرسنل رسمی سازمان رعایت شد.این در حالی است که بارها خواسته های مهم خود را چه بصورت شفاهی و چه مکتوب و همچنین بصورت برگزاری تجمعات مختلف مقابل درب مجلس شورای اسلامی و سایر نهادها و ارگانها ذیربط به گوش مسئولین رسانیده بودند.
نماینده کارکنان معترض در جلسه ای که در اداره کار استان برگزارش به بیان خواسته های قانونی خود پرداخته و از مسولان اداره کار خواستند که ضمن راهنمایی نسبت به پیگیری موارد هر چه سریعتر اقدام کنند.
علاوه بر تقاضای کارمندان در خصوص عدم اجرای طرح طبقه بندی مشاغل مصوب مخابرات ایران، آنها خواستار رسیدگی به وضعیت تنزل گروه های شغلی پرسنل لیسانس،فوق دیپلم و دیپلم و تغییر عناوین شغلی آنان از سمت های قبل از خصوصی سازی در حد متصدی شدند.
آنها اعلام کردند که کارفرما گروه شغلی پرسنل کارشناس را از گروه ۱۴ به ۶ و فوق دیپلم را از ۱۲ به ۶ و دیپلم را از ۸ به ۶ تنزل داده است.
این کارمندان اعلام کردند که در شرکت مخابرات همه پرسنل چه با مدرک کارشناسی و چه غیر کارشناسی چه مرتبط و متخصص و چه غیر مرتبط و غیر متخصص همگی با یک گروه و گروه شغلی ۶ حقوق دریافت میکنند. حقوق پرسنل کارشناس نیز بعضا از حقوق کارگران خدماتی نیز در برخی موارد کمتر است.
«نه» به طرح تربیت پرستار بیمارستانی
فعالان صنفی پرستاران می‌گویند: طرح تربیت پرستار بیمارستانی هم حقوق صنفی پرستاران را زیر پا می‌گذارد و هم سلامت مردم را تهدید خواهد کرد.
جمعی از فعالان صنفی پرستاران در گفتگوبا ایلنا از به اجرا گذاشتن طرح تربیت پرستار بیمارستانی انتقاد کردند.
وزارت بهداشت امسال برای نخستین بار قرار است طرح «پذیرش دانشجوی پرستاری در بیمارستان ها» را در پانزده بیمارستان دولتی و خصوصی تهران اجرا کند. یعنی حدود بیش از 1300 پرستار بدون تحصیلات آکادمیک و پس از انتخاب رشته در دفترچه کنکور جذب بیمارستان‌ها خواهند شد.
فعالان صنفی پرستاران این طرح را نابودی پرستاری آکادمیک می‌دانند و می‌گویند: در شرایطی که تعداد زیادی از فارغ‌التحصیلان پرستاری بیکارند و رقم بالایی از پرستاران در بیمارستان‌های خصوصی و با شرایط نامناسب مشغول به کار هستند، طرح تربیت پرستار بیمارستانی به ضرر قطعی جامعه پرستاری است.
این فعالان در عین حال طرح تربیت پرستار بیمارستانی را در تعارض با ارائه خدمات بهداشتی و درمانی با کیفیت به مردم می‌دانند و نسبت به پایین آمدن سطح خدمات درمانی در صورت اجرایی این طرح انتقاد کردند.
طرح تربیت پرستار بیمارستانی که از اردیبهشت ماه امسال به گفته مقامات وزارت بهداشت منظور رفع سریع کمبود نیروی پرستاری و با هدف افزایش خدمات درمانی به بیماران کلید خورده، واکنش دانشجویان و بیش از 20 هزار فارغ‌التحصیل بیکار پرستاری را به دنبال داشته است.
گزارشی درباره بیگاری کشیدن ازکارگران کارخانه موکت ترمه کرمان
کارگران کارخانه موکت ترمه کرمان متاسفانه هیچگونه امنیت شغلی ندارند و با سابقه چندین ساله هنوز به صورت روزمزدی و با ۱۲ ساعت کار که گاهی اوقات با خواب آلودگی و سانحه روبرو می شود و اگر کارگری در این رابطه اعتراض نماید اخراج نصیبش می شود.
این واحد صنعتی در جاده تهران قرار دارد وبنابه گفته مدیرعاملش در حال حاضر ۷۵ نفر دراین کارخانه مشغول به کار هستند ودر ماه جاری تعداد آنان به ۱۰۰ نفر خواهد رسید.
این کارخانه به علت بخش های مختلفی که دارد ساعات و شیفت کاری کارگران متفاوت است از جمله اینکه یک بخش به طور ۴ شیفت کار می کند و اصلا تعطیلی ندارد، بخش دیگر به صورت ۲۴ روز مداوم کار می کنند و ۶ روز تعطیل هستند.
اکثر کارگران از اوضاع کار در این کارخانه ناراضی بودند، ولی برخی برخوردها و اخراج هایی که اخیرا انجام شده بود آنها می ترسیدند حرف بزنند و از سختی کار بگویند.
بالاخره با کمی تامل یک نفر لب به سخن و گشود و از سختی کار و اینکه حدود چندین سال است در این کارخانه به صورت روزمزد کار می کند و خبری از بیمه و مزایا و سختی کار نیست، او می گوید ما امنیت شغلی نداریم بارها شده که اعضای بدن برخی از همکارانمان لای این دستگاه ها رفته و کسی از ترس اینکه مبادا اخراج شود صدایش در نیامده است.
ـ دیگری گفت : مدیرعامل از لحاظ رسیدگی به کارگر صفر است، حدود ۷ سال سابقه کار دارم که به صورت روزمزد کار می کنم، دو سال اول بیمه نداشتم ، ۱۲ ساعت بدون استراحت پای دستگاه می ایستیم از ساعت ۶ عصر تا ۶ صبح بارها شده که کارگران به علت خواب آلودگی و خستگی دست و پایشان لای دستگاه رفته و قطع شده است، متوجه شدیم که به تازگی سختی کار به این کارخانه خورده ولی مدیرعامل کاری می کند که چنین امتیازی برای کارگران محسوب نشود به همین علت آنها را به صورت روزمزد و بدون بیمه تسویه حساب می کند، و اگر در این رابطه کسی اعتراض کند سریع اخراج می شود.
ـ دیگری جلو آمد و کف دستش را نشان داد و گفت تو را خدا ببینید جای بخیه است و سال گذشته دستم لای دستگاه رفته، دیگری پایش را نشان داد.
ـ جوان ۳۵ ساله ای جلو آمد و گفت خواهش می کنم صدای ما را به گوش مسئولین برسانید من سن و سالی ندارم به علت نداشتن ماسک ریه هایم مشکل پیدا کرده است.
ـ متولد ۵۶ و متاهل است و دو فرزند دارد ، چک بدست نزدیک آمد و گفت بخدا جوانی ام را روی این کارخانه گذاشتم حدود ۴ سال بدون بیمه ومزایا و به صورت روزمرد کار کردم آخرای اسفند ۹۵ بود که به ما گفتند اگر کارگر نیاز داشتیم با شما تماس می گیریم ،کارخانه دو ماه تعطیل بود پعد از آن تماس گرفتند و خواستند به سر کار بیاییم ، بعد از گذشت ۱۰ روز مرا اخراج نموده و وقتی سوال کردم چرا؟ می گوید دیگر نیازی به نیرو نداریم.
ـ از سن ۲۴ سالگی در این کارخانه مشغول به کار شدم سال ۱۳۸۲ مشغول به کار شدم حدود ۱۴ سال کار می کنم ، به صورت سه ماهه با ما قرارداد می بندند، به ما گروه پایه نمی دهند، امنیت شغلی نداریم و با کوچکترین صحبت و اعتراض ما را اخراج می کنند، بعد از ۱۴ سال کار کردن می توانند راحت مرا اخراج کنند و دستم به جایی بند نیست.
یکی از دستگاه ها موکت روی آن سوار بود و مشخص بود که مدت زیادی از آن می گذرد جلو رفتم و از یکی از کارگران سوال کردم که این دستگاه چند وقت است که خوابیده ، در جواب گفت حدود یک سال است ، پرسیدم علت چیست؟ در جواب پاسخ داد: به علت کمبود نیرو ، ما قبلا به صورت سه شیفت کار می کردیم ولی الان باید یک شیفت و ۱۲ ساعت پای دستگاه باشیم.
ـ کارگر دیگری گفت: به تازگی با من قرار داد بسته اند ولی قرارداد خودشان را هم قبول ندارند و می گویند شما کارگر روزمزد هستید.
از آنان سوال کردم چرا از ماسک و دستکش استفاده نمی کنید؟ ، در جواب پاسخ دادند به ما ماسک و دستکش نمی دهند.
به سراغ مدیر کارخانه رفتم و از وی خواستم در این رابطه جوابگو باشد که گفت : اینجا از لحاظ بهداشت محیط تایید شده و هیچ گونه آلودگی ندارد.
سپس از همگی کارگران خدا حافظی کردم و به آنان قول دادم که مسائلشان را به گوش مسئولین برسانم.
در هنگام خروج دم در ورودی نگاهم به خانه بهداشت افتاد، از نگهبان سوال کردم آیا این خانه بهداشت پرسنل هم دارد و یا نه؟
باقری یکی از پرسنل خانه بهداشت به خبرنگار آرمان کرمان گفت : این کارخانه دارای عوامل زیان آور زیادی می باشد همه دستگاه ها فرسوده هستند ، محیط آلوده است و این موارد را به مدیرعامل تذکر داده شده ولی وی می گوید چنین تجهیزاتی لازم نیست.
وی گفت : اگر از لحاظ بهداشت بخواهیم رسیدگی کنیم این کارخانه کلا باید پلمپ شود.
عدم پرداخت 10تا20ماه حقوق کارگران کارخانه ایران برک رشت!
حدود ۱۱۰ کارگر شاغل در مجموعه کارخانه ایران برک رشت از ۱۰ تا ۲۰ ماه مطالبات مزدی طلبکارهستند.
جمعی از کارگران کارخانه ایران برک رشت با اشاره به معوقات مزدی خود به ایلنا گفتند: نزدیک به ۱۱۰ کارگر هستیم که در سه بخش ریسندگی، بافندگی ودوزندگی کارخانه ایران برک رشت کار می‌کنیم اما در حال حاضر بابت ۱۰ تا ۲۰ ماه مطالبات مزدی طلبکار یم.
به گفته یکی از کارگران دلیل پرداخت نشدن معوقات مزدی او وسایر همکارانش کمبود نقدینگی و نبود منابع مالی به دلیل کاهش حداقلی فعالیت تولیدی ونیروی کار کارخانه است.
طبق اظهارات این کارگر که به صورت رسمی وقرار دادی در استخدام کارخانه ایران برک رشت هستند، وضعیت پیش آمده در حالی است که درگذشته در کارخانه ایران برک بیش از هزارو ۲۰۰ کارگر کار می‌کردند اما در نتیجه اتفاقاتی که در دو سال گذشته اتفاق افتاد، اکنون تعداد انها به حدود ۱۱۰ کارگر رسیده است.
وی بابیان اینکه این ۱۱۰ کارگر، در بخشهای ریسندگی، بافندگی ودوزندگی کار میکنند، اظهار داشت: متوسط سابقه کاری کارگران باقیمانده بین ۱۰ تا ۲۰ سال است، بیشتر این کارگران مشمول قانون مشاغل سخت و زیان آور هستند اما به دلیل مسائلی که در کارخانه با آن مواجه هستیم امکان بازنشستگی پیش از موعد را پیدا نکرده‌اند.
به گفته این کارگر مجموعه اتفاقاتی که در مدت دو سال گذشته در این واحد نساجی افتاده آنزمان به شکل گیری اعتصاب حدودا ۵۰ روزه منجر شد و که نتیجه تمدید نشدن قرارداد شمار دیگری از کارگران این واحد تولیدی بود.
او بابیان اینکه از دو سال قبل وضعیت تولید در کارخانه ایران برک به حداقل ممکن کاهش یافته است، گفت: در حال حاضر ایران برک به صورت نیمه تعطیل درآمده است به طوری که بخش بافندگی که زمان روزی هفت هزار متر پارچه تولید می‌کردیم هم اکنون تنها۱۰۰ متر بارچه تولید می‌کند، در واحد ریسندگی نیز حجم محصول از ۲ تن به ۱۰۰ تا ۱۵۰ کیلو گرم کاهش یافته و در بخش دوزندگی ایران برک نیز ( نوپوش) نیز امکان تولید روزی بیش از ۱۰ دست کت وشلوار وجود ندارد.
به گفته این کارگر در شرایط کنونی آنچه برای او همکارانش حائز اهمیت است دریافت مطالبات وحفظ امنیت شغلی است چراکه در منطقه محل کارشان فرصت شغلی دیگری وجود ندارد اما آنها باید پاسخگوی نیازهای خانواده‌هایشان باشند.
عدم پرداخت4ماه حقوق وحق بیمه کارگران شهرداری سردشت
کارگران شهرداری سردشت حدود چهار ماه مطالبات مزدی پرداخت نشده دارند. این کارگران می‌گویند حق بیه آنها نیز در ماههای گذشته پرداخت نشده‌است.
کارگران شهرداری سردشت به ایلنا گفتند:200 کارگر شهرداری سردشت هستیم که در بخشهای مختلف فضای سبز، آتش‌نشانی و خدمات مشغول به کاریم؛ از ابتدای سال جاری دستمزد و مزایای مزدی ما را نپرداخته‌اند و حتی حق بیمه ما به سازمان تامین اجتماعی پرداخت نشده؛ در نتیجه نمی‌توانیم دفترچه‌هایمان را تمدید کنیم.
از این 200 کارگر، تعدادی شرکتی و طرف قرارداد با شرکت‌های خصوصی و تعدادی هم با خود شهرداری قرارداد دارند، اما از قرار معلوم دستمزد همه آنها در ماههای گذشته پرداخت نشده‌است.
یکی از این کارگران که نمی‌خواهد نامش فاش شود می‌گوسد: ما را از مراجعه به ارگانها منع میکنند؛ جرئت نداریم به شورای شهر یا دیگر نهادها رجوع کنیم؛ می‌ترسیم اعتراض کنیم، چون تحت فشاریم.
این کارگر از وعده‌های شهردار سردشت یاد می‌کند و می‌گوید: یازدهم اردیبهشت، روز جهانی کارگر، شهردار وعده داد که دو ماه حقوقمان را بپردازد، ولی هیچ خبری نشد، حالا همکاران من قدرت پرداخت کرایه خانه را ندارند؛ حتی قدرت خرید نان خالی برای خانواده خود را ندارند.
این کارگر در ادامه از وضعیت دشوار زندگی در سردشت می‌گوید: شهری که هنوز آثار شیمیایی دوران جنگ را به همراه دارد؛ این شهر محروم مرزی با امکانات محدود، نیازمند توجه بیشتر مسئولان است؛ ما کارگران شهرداری سردشت، سالهاست که حال و روز خوشی نداریم؛ یک بار شهردار عوض شد و تا مدتها اوضاع خوب پیش می‌رفت؛ اما حالا دوباره چند ماهیست که جیبمان خالیست و مشکلاتمان بی‌نهایت.
کارگران شهرداری سردشت خواستار رسیدگی به مشکلات خود هستند و می‌گویند: ساعت کارمان طولانی است؛ حق اعتراض نداریم؛ از پرداخت هم که خبری نیست؛ اگر مسئولان به دادمان نرسند، نمی‌دانیم باید چه کنیم.
درباره قتل یک کارگر شهرداری منطقه 6تهران!
مردان ناشناس در تاریکی شب ٢ کارگر بازیافت شهرداری منطقه ٦ را هدف ضربات چاقو و قمه قرار دادند. یکی از کارگران این شرکت خصوصی در حالی‌که روی تخت بیمارستان تحت نظر بود، صبح روزگذشته(19تیر) تسلیم مرگ شد. تلاش پلیس برای دستگیری ضاربان آغاز شده است. این در حالی است که گفته می‌شود این درگیری بر سر جمع‌آوری زباله رخ داده است.
امروز در گزارشات آمد،شامگاه یکشنبه ١٨ تیرماه سال جاری ٢ کارگر شرکت خصوصی جمع‌آوری و بازیافت زباله در خیابان آبان در حال جمع‌آوری زباله‌ها بودند که ناگهان چند مرد در حالی‌که چاقو و قمه به دست داشتند به آنها نزدیک شدند. جوان ٢٧ ساله که راننده خودروی وانت‌پیکان شرکت خصوصی بود همراه پیمانکارش با دیدن این صحنه شوکه شدند. مردان ناشناس بدون هیچ مقدمه‌ای به سمت ٢ مرد جوان حمله کردند و درگیری خونینی در تاریکی شبانه رقم خورد.
درگیری این مردان ادامه داشت و در حالی‌که ٢ کارگر غرق به خون روی زمین افتاده بودند ضاربان پا به فرار گذاشتند. خیلی زود ماجرای این درگیری به ماموران کلانتری ١٠٥ سنایی مخابره شد. ماموران با حضور در محل درگیری با دو مرد که با مرگ دست و پنجه نرم می‌کردند، روبه‌رو شدند و از امدادگران اورژانس درخواست کمک کردند و خیلی زود دو مجروح این حادثه به بیمارستان منتقل شدند.
٢ مرد جوان در بیمارستان تحت نظر پزشکان قرار گرفتند اما وضع جوان ٢٧ ساله که با ضربه قمه زمینگیر شده بود هر لحظه وخیم‌تر می‌شد تا اینکه وی ساعت ٧ صبح روی تخت بیمارستان تسلیم مرگ شد. همین کافی بود تا ماجرای درگیری مرگبار به بازپرس محسن مدیر روستا در شعبه ششم دادسرای امور جنایی پایتخت گزارش شود و در این مرحله تیمی از ماموران اداره ١٠ پلیس آگاهی تهران برای بررسی‌های فنی دست به کار شوند.
کارآگاهان در تحقیقات ابتدایی پی بردند که ٢ کارگر شرکت خصوصی بازیافت تحت نظر شهرداری منطقه ٦ تهران در حال جمع کردن زباله‌های خشک بودند که چند مرد که احتمال می‌رود از افرادی باشند که در سطح شهر به جمع‌آوری زباله‌ها مشغولند، با دیدن این صحنه برای اعتراض به سمت دو مرد جوان رفته و پس از بستن مسیر آنها با خودروی نیسان درگیری خونین را رقم زده‌اند.
ماموران در تحقیقات میدانی به سراغ یکی از شاهدان ماجرا رفتند و وی گفت: «مردان غریبه همگی چاقو و قمه به‌دست بودند و بدون هیچ مقدمه‌ای به سمت ٢ مرد که از کارمندان شرکت بازیافت بودند، حمله کردند و درگیری خونینی رقم خورد. پس از لحظاتی یکی از مردان خشن به همدستانش اعلام کرد که این ٢ مرد را اشتباه گرفته و مردان چاقو به دست با شنیدن این حرف دست از کتک‌کاری برداشتند و پا به فرار گذاشتند.»
نخستین فرضیه
با توجه به اینکه مردان خشن ناشناس هیچ اختلافی با قربانی جنایت نداشتند این فرضیه وجود دارد که عاملان این جنایت مردان زباله‌جمع‌کنی هستند که در سطح شهر به صورت پراکنده با جمع‌کردن زباله‌های خشک و فروش آنها هزینه‌های زندگی‌شان را تأمین میکنند.
این مردان که خیابان‌های خاصی را برای خود انتخاب میکنند مانع ورود و جمع کردن زباله افراد دیگر در این خیابان‌ها می‌شوند و به‌طور معمول آن منطقه را در انحصار خود می‌دانند و شب حادثه با دیدن خودروی وانت‌پیکان که در حال جمع‌آوری زباله‌های خشک سطل‌های زباله بوده برای اعتراض به سمت آنها حمله کرده‌اند که در این میان یکی از مردان خشن متوجه این موضوع می‌شود که دو مرد برای یکی از شرکت‌های خصوصی بازیافت کار میکنند که در این مرحله دست از درگیری برداشته و پا به فرار گذاشته‌اند.
بنا به این گزارش، ماموران اداره ١٠ پلیس آگاهی تهران با دستور بازپرس مدیرروستا تحقیقات فنی برای دستگیری عاملان این جنایت دسته‌جمعی را آغاز کرده‌اند تا با دستگیری متهمان راز این درگیری خونین فاش شود.
مرگ کارگر پروژه طرح اگو مشهد براثربرق گرفتگی
ظهر روزگذشته(19تیر)،یک کارگر پروژه طرح اگو مشهد براثربرق گرفتگی،جانش را از دست داد.
بنابه گزارشاتی که امروز رسانه ای شد،این حادثه ظهر روز گذشته و در خیابان فکوری 11مشهد زمانی رخ داد که کارگر ۵۱ساله هنگام کار با دستگاه در پروژه طرح اگو دچار برق گرفتگی شدید شد و جان خود را از دست داد.
ماموران انتظامی مشهد و تیم های امدادی با دریافت گزارش این حادثه مرگ بار بلافاصله در محل حاضر و جسد مرد میان سال که محمد نام داشت با دستور مقام قضایی به پزشکی قانونی انتقال یافت.
بیستم تیرماه1396
