زاگرۆس پۆست
با روی کار امدن رژیم جمھوری اسلامی ایران عرصە سیاسی برای تاخت و تاز عدەای عقب ماندەی فرھنگی و مرتجع دینی مھیا شد. آن اندک ازادی کە زنان در رژیم پھلوی بدست اوردە بودند مجددا از انان سلب و بە داخل خانەھا راندە شدند، مجبور بە پوشاندن حجاب اجباری، چادرو روبندھا شدند.
در سایە رژیم اسلامی اجازە حضور بە زنان در عرصەھای سیاسی دادە نشدە و با توجە بە قوانین زن ستیزانە کە در قانون اساسی گنجاندە شدە اجازە مشآرکت و نامزدی برای تصدی نهاد ریاست جمهوری بر اساس مبانی شیعی دادە نمیشود و از این جهت حقوق سیاسی نیمی از جامعە تضییع و بخش دیگری از جامعە بدلایل ملیتی و دینی از امکان کاندیداتوری برای تصدی نهادهای حکومتی منجملە رئیس جمهوری محرومند. بر اساس اصل ١١٥قانون اساسی رژیم اسلامی ایران، رئیس جمھور باید از میان رجال سیاسی و مذھبی واجدشرایط از جملە ایرانی الاصل (تابع ایران)،مدیر،مدبر….معتقد بە مبانی رژیم اسلامی و مذھب رسمی شیعە باشد.
طی یازدە دورە برگزاری انتخابات ریاست جمھوری در ایران تاکنون ھیچ یک از زنانی کە خود را برای ریاست جمھوری کاندید نمودەاند نتوانستەانداز فیلتر شورای نگھبان عبور کنند و موفق بە گرفتن تایید صلاحیت نشدەاند.در جامعە اسلامی ایران کە تمامی قوانین ان بر مبنای قوانین اسلامی زن ستیزانە و مردسالارانە می باشد جای ھیچ گونە رشد و بالندگی برای زنان در عرصە سیاست نیست چە بسا اگرچنانچە شرایط برای دستیابی زنان بە این مقولە فراھم شود زنان ایرانی آنچنان در چند دهە گذشتە بە حاشیە راندە شدە و بیشتر از آنان بھرەکشی جسمی و جنسی شدە کە عقب ماندگی جامعە زنان نسبت بە مردان شکافی کاملا عیان است.
همچنانکە قبلا اشارە گردید فرصت حضور بە زنان در عرصەھای سیاسی دادە نشدە و این ریشە در قوانین اسلامی زن ستیزانە دارد کە زنان را بلحاظ جسمی و روانی استثمار می نماید. در این میان معدود زنانی کە بە واسطەی داشتن نسبت فامیلی با برخی از سران حکومتی بە برخی از پست ھای نە چندان مھم حکومتی دست یافتەاند و بیشتر نقش کلیشەای و در راستای اھداف دیکتاتوری رھبری ایفا میکنند و خود از پیشتازان سرکوب و نقض حقوق زنان بە بھانەی سکولار و غربزدگی و فساد و تباھی می باشند. در این فضای شدیدا زن ستیز و مغایر با ازادی چگونە میتوان انتظار داشت کە این نصف جمعیت جامعە از نظر سیاسی رشد و پیشرفت نمایند
. در قرن بیست و یکم در اکثر نقاط دنیا زنان توانستەاند پیشرفت ھای چشمگیرو ارزشمندی کسب نمایند .از ان جملە میتوان بە کشوری ھمچون المان اشارە نمود .خانم مرکل ،بە عنوان صدراعظم انتخاب شد ،ھمچنین خانم فندرلاین در پست وزیر دفاع این کشور ایفای نقش می نماید. ھمچنین در امریکا چندین دورە پست وزارت امور خارجە کە از پست ھای مھم و کلیدی وزارتخانە می باشد بە خانمھایی ھمچون رایس و کلینتون واگذار شدە بود . ولی در کشور ایران زنان در این زمینە نە تنھا پیشرفت نکردەاند ،بلکە ما شاھد پسرفت انان بودەایم.
در کارزار تبلیغاتی و نمایشی چند کاندید کە بخت گذر از صافی شورای نگھبان را داشتەاند از زنان بە عنوان ابزار نیل بە اھداف خود استفادە و از انان می خواھند کە از خانەھا بیرون بیایند و بە پای صندوقھای رای بروند. البتە بعداز پایان تب و تاب تبلیغاتی و نمایش دروغین دموکراسی و دست یافتن بە اھداف خود و تثبیت موقعیت نظام و شخص اول مملکت (علی خامنەای) مجددا زنان بە خانەھا و پستوھا بازگرداندە می شوند.
این است نقش زنان در رژیم اسلامی ایران در صحنەھای سیاسی
