چوار شه‌ممه‌ 6 تشرینی دووه‌م 2024

چرا معلمان و مردم معترض و ناراضی در کردستان عراق چنین هشداری میدهند؟ / عبدل گلپریان

روز یکشنبه ۹ اکتبر معلمان ناراضی و معترض در شهر اربیل و شهر کرکوک کردستان عراق و در ادامه تجمع و راهپیمایی هزاران نفره معلمان، کارمندان و حقوق بگیران که با حمایت دانش آموزان، دانشجویان و مردم، تحت عنوان “جبهه نارضایتی مردم”، در شهرهای، سلیمانیه، رانیه، که لار، حلبجه، راپه رین، سید صادق، قلعه دزی، کویه و بسیاری از شهرکهای کردستان عراق در روز ۲۷ سپتامبر و با طرح خواست و مطالباتی چون: پرداخت حقوقهای معوقه ماههای قبل، پرداخت بموقع حقوق کارمندان و مزدبگیران، لغو پس انداز بخشی از حقوقها که هر ماه از دسترنج مزدبگیران توسط دولت اقلیم کسر میشود، شفافیت در فروش نفت، لغو شهریه صد هزار دیناری از داشجویان، لغو مجازات معلمان به بهانه عدم حضور در مدارس، استقلال دادگاهها و بسیاری مطالبات دیگر طرح گردید و برگزار شده بود، دست به تجمع اعتراضی زدند. پیشتر و در جریان تجمع و تظاهرات معلمان در روز ۲۷ سپتامبر که در سلیمانیه و شهرهای دیگر برگزار شد، تحت تاثیر اقدامات بازدارنده “اتحادیه معلمان” که اتحادیه ای زرد و رئیس آن از افراد حزب دمکرات کردستان عراق ( بارزانی ) است، در اربیل و کرکوک و در هماهنگی با اعتراضات سراسری، این تجمع اعتراضی صورت نگرفت.

در جریان تجمع و تظاهرات روز ۲۷ سپتامبر، بجز حزب دمکرات کردستان عراق، چهار حزب پارلمانی دیگر ( اتحادیه میهنی، گوران، اتحادیه اسلامی و کومه ل اسلامی ) تحت عنوان حمایت از خواست معلمان نمایندگانی را به این تجمعات فرستاده بودند.
با اینکه این چهار حزب نیز در کنار حزب دمکرات کردستان عراق به رهبری مسعود بارزانی بخشی از صورت مسئله، نه تنها در رابطه با اعتراضات معلمان بلکه بانی و مسبب فلاکت عمومی در شهرهای کردستان عراق هستند، اما حضور نمایندگان این چهار حزب پارلمانی تنها بخاطر رقابت و دعواهای آنان با همدیگر و با حزب دمکرات است که تلاش میکنند در پز اپوزیسیون بر این نارضایتی ها سوار شده و در تقسیم سود و قدرت هر چه بیشتر بر سر میز مذاکره، سرگرم بده و بستان از یک سو و منحرف کردن اعتراضات و نارضایتی های برحق معلمان و کل مردم شوند.

در همین رابطه معلمان معترض و ناراضی اربیل و کرکوک در روز ۹ اکتبر اعلام کرده اند تا روز یکشنبه آینده نه تنها از حاضر شدن در کلاسهای درس خودداری خواهند کرد بلکه هر روز به تجمع و نارضایتی خود در مقابل آموزش و پرورش ادامه خواهند داد. معلمان اعلام کرده اند در صورت عدم توجه و عدم پاسخگویی به خواستهایشان، این تجمعات اعتراضی را ناچار خواهند بود به مقابل پارلمان عراق بکشانند و بخاطر لاقیدی و ظلمی که نسبت به آنان در کردستان عراق روا داشته میشود، فریاد و اعتراضات خود را متوجه حکومت مرکزی عراق خواهند کرد تا بلکه آنان به حکومت اقلیم کردستان عراق فشار بیاورند که به خواستهایشان پاسخ دهد.

قابل توجه آندسته از کسانی که فکر میکنند برای رفع ستم ملی در بخشهای دیگر کردستان باید به احزاب ناسیونالیست و قومی دخیل بست باید گفت التیماتوم رجوع به حکومت مرکزی عراق بارها در اعتراضات چند سال اخیر از سوی معلمان، کارمندان و مردم معترض کردستان عراق مطرح شده است. مردم کردستان عراق محق تر از بخشهای دیگر کردستان میبایست از زیر سیطره حکومت صدام حسین خارج میشدند یا استقلال کردستان عراق را طی هر شرایطی اعلام میکردند. با اینکه آمریکا در جریان حمله به عراق در سال ۹۱ این حاکمیت را دو دستی به احزاب ناسیونالیست کرد در کردستان عراق تقدیم کرد اما وضعیت مردم در این منطقه به گونه ای است که بارها آرزوی دوران قبل از حاکمیت این احزاب را در اعتراضاتشان بیان کرده اند. بیش از دو دهه است پدیده ای بنام ستم ملی در کردستان عراق وجود ندارد اما همانطور که بالاتر اشاره شد، معلمان معترض و مردم ناراضی در کردستان عراق و بعد از کذشت یک ربع قرن حاکمیت احزاب “خودی” بر کردستان عراق، صدای دادخواهی خود را میخواهند به درگاه حکومت مرکزی هم پیمان حکومت اقلیم ببرند. این اقدام از منظر معلمان ناراضی هم حقیقت دارد و هم طنزی تاریخی در اوضاع و احوال کنونی کردستان عراق بر سر چگونگی رفع ستم ملی است.

ناسیونالیسم کرد و جریانات قوم پرست، دوشادوش احزاب و جریانات مرتجع اسلامی متشکل در حکومت اقلیم همگی در صورت مسئله اصلی یعنی تحمیل فقر و فلاکت به مردم کردستان عراق و معلمان شریک هستند. اوضاع نابسامان، بحران زده، غارت و چپاول هستی مردم کردستان عراق و مهیا کردن ثروتهای افسانه ای توسط خانواده، طوایف و عشایر احزاب حاکم بر اقلیم کردستان بویژه طایفه بارزانی و طالبانی که هر یک از آنان بتنهایی صاحب چاههای نفت هستند، کوبیدن میخی بر تابوت احزاب و نیروهای قومی و ناسیونالیست در کردستان ایران و ادعاهای پوچ آنان در مورد رفع ستم ملی است. هر چند که حزب دمکرات کردستان ایران با بو کشیدن فضاحتی که همقطارانش در اوضاع کردستان عراق بوجود آورده اند، دیگر نخواهد توانست با ادعای “دفاع از ملت کرد” زیر بار چنین تاریخ و عملکردی کمر راست کند و با رجعت به اسلام سعودی و زیستن در صف مهره های ستون پنجم در خدمت به دول منطقه تکلیف خود را مشخص کرده است اما به تمام احزاب قومی و ناسیونالیست در هر گوشه ای از ایران نیز باید گفت، با “جانفشانی” برای رفع ستم ملی و خون پاشیدن به پیکر جامعه، همان راهی را در مقابل مردم منتسب به، بلوچ، عرب، آذری و کرد قرار خواهید داد که احزاب حاکم بر کردستان عراق در مقابل معلمان معترض و مردم بستوه آمده در کردستان عراق مبنی بر پناه بردن به حکومت مرکزی قرار داده اند. سیاست، افق و عملکرد احزاب ناسیونالیست حاکم بر کردستان عراق آزمون روشن و شفافی برای مردم ستمدیده در مناطق مختلف ایران و مشخصا کردستان ایران است که با دست رد زدن به سینه جریانات، احزاب و نیروهای قومی و مدعی رفع ستم ملی و برای جلوگیری از تکرار چنین سرنوشتی میتوانند آنان را سر جای خود بنشانند.

التیماتوم و هشدارمعلمان و مردم ناراضی کردستان عراق مبنی بر برپایی تجمع اعتراضی در مقابل پارلمان عراق و پناه بردن به بارگاه حیدرعبادی، یک رسوایی بتمام معنا برای احزاب قومی، اسلامی و عشیره ای حاکم بر کردستان عراق است. التیماتوم معلمان نشاندهنده بن بست و افق کور ناسیونالیسم کرد، نشاندهنده بی ربطی احزاب حاکم به منافع مردم ستمدیده کردستان عراق، نشاندهنده چپاول و غارت هستی جامعه و در یک کلام نشاندهنده شکست و برملا شدن ادعاهای پوچ شان مبنی بر دفاع از حقوق “ملت کرد” است. اما التیماتوم و تهدید معلمان برای نا امید شدن از بد و پناه بردن به بدتر قطعا راه حل مشکلات معلمان و مردم کردستان عراق نیست. خاتمه دادن به زندگی فلاکت بار در جامعه کردستان عراق، طرح و مطالبه خواستها و مطالبات روزمره شان، طرح مستقلانه جدی و توده ای خواست استقلال کردستان عراق بدون دخالت احزاب حاکم، میتواند توسط خود مردم و با اتکا به ساختار شوراها و نمایندگان منتخب بخشهای مختلف مردم در این ساختار تعیین تکلیف شود. در ایران نیز مردم منتسب به ملیتهای مختلف که سالها است مورد ستم و نابرابری حاکمان قرار گرفته اند تنها با همراهی وهمبستگی با مردم سراسر کشور و برای بزیر کشیدن جمهوری اسلامی، برای تحقق و تامین یک زندگی انسانی و تامین و تضمین حقوق برابر شهروندی مطابق با استانداردهای پیشرو و مترقی است که میتوانند راه پیموده شده فلاکت بار مردم کردستان عراق طی یک ربع قرن را در ایران برای خود رقم نزده و طی نکنند.

۹ اکتبر ۲۰۱۶

بابەتی هاوپۆل

قفس، یادداشت چهارم: پیش‌بند “به یاد سپیده فرهان”

مژگان کاوسی تا کنون دو بار بازداشت شده‌ام و هر دو بار در خانه‌ی خودم؛ …